La renarde - Weepers Circus, Olivia Ruiz

Bien sûr, vous ne pourriez comprendre

Ce que cette âme était pour moi

Un parterre de fleurs d’oranges

Allongée là, tout contre moi

Ce fut par une nuit blanche

Passant par là, passant par là

Je pleurais sans me faire entendre

Pour quelque amour d’autrefois

Si le bonheur vous laisse en berne

Il peut venir du coin d’un bois

Et prendre du destin les rênes

Ecoutez-moi, écoutez-moi

Moi, j’voudrais juste qu’on m’apprivoise, qu’on m’apprivoise

Moi, j’voudrais juste qu’on m’apprivoise, qu’on m’apprivoise

Sans me juger, sans me blesser

Sans me chasser, sans me garder

Je la vis comme on lit un poème

Elle se coucha non loin de moi

Plus de larme, plus de rengaine

Elle était là, elle me fit roi

Dès lors, chaque jour, chaque heure

A petits pas, à petits pas

Elle vint faire oublier les haines

Et du chagrin le désarroi

Je la pris un jour dans mes bras

Ses petits yeux posés sur moi

Firent d’elle la plus belle

Tu m’apprivoises, me voilà !

Mais comme le vent se lève

Un jour de ci, un jour de là

Des heures d’attentes vaines

Me firent craindre le trépas

Bien sûr, vous pourriez comprendre

Si mon bonheur pas à pas

Vous frôlait le corps et le cœur

Cette petite âme si chère à moi

Si le bonheur vous laisse en berne

Il peut venir du coin d’un bois

Et prendre du destin les rênes

Ecoutez-moi, écoutez-moi

Natuurlijk kon je het niet begrijpen

Wat die ziel voor mij was

Een bed van oranje bloemen

Liggend daar, vlak naast me

Het was een slapeloze nacht

Langskomen, langskomen

Ik huilde ongehoord

Voor een oude liefde

Als het geluk je halfstok laat

Hij kan uit een hoek van een bos komen

En het lot in handen nemen

Luister naar mij, luister naar mij

Ik, ik zou gewoon getemd willen worden, getemd worden

Ik, ik zou gewoon getemd willen worden, getemd worden

Zonder me te veroordelen, zonder me pijn te doen

Zonder me te achtervolgen, zonder me te houden

Ik leef het alsof we een gedicht lezen

Ze ging niet ver van mij liggen

Geen tranen meer, geen melodie meer

Ze was daar, ze maakte me koning

Dus elke dag, elk uur

Babystapjes, babystapjes

Ze kwam om haat te laten vergeten

En treur de ontsteltenis

Ik nam haar op een dag in mijn armen

Haar kleine ogen op mij gericht

Maakte haar de mooiste

Je temt me, hier ben ik!

Maar als de wind opsteekt

Een dag hier, een dag daar

Uren vruchteloos wachten

Maakte me bang voor de dood

Natuurlijk zou je het kunnen begrijpen

Als mijn geluk stap voor stap

Je lichaam en je hart begraasd

Deze kleine ziel die me zo dierbaar is

Als het geluk je halfstok laat

Hij kan uit een hoek van een bos komen

En het lot in handen nemen

Luister naar mij, luister naar mij