La femme chocolat - Olivia Ruiz

Taille-moi les hanches à la hache

J’ai trop mangé de chocolat

Croque moi la peau, s’il-te-plaît

Croque moi les os, s’il le faut

C’est le temps des grandes métamorphoses

Au bout de mes tout petits seins

S’insinuent, pointues et dodues

Deux noisettes, crac !

Tu les manges

C’est le temps des grandes métamorphoses

Au bout de mes lèvres entrouvertes

Pousse un framboisier rouge argenté

Pourrais-tu m’embrasser pour me le couper?

Pétris-moi les hanches de baisers

Je deviens la femme chocolat

Laisse fondre mes hanches Nutella

Le sang qui coule en moi, c’est du chocolat chaud

Un jour, je vais m’envoler

À travers le ciel, à force de gonfler

Et je baillerai des éclairs

Une comète plantée entre les dents

Mais sur Terre, en attendant

Je me transformerai en la femme chocolat

Taille-moi les hanches à la hache

J’ai trop mangé de chocolat

Hak mijn heupen met een bijl

Ik heb te veel chocolade gegeten

Bijt op mijn huid, alsjeblieft

Bijt op mijn botten, als het moet

Het is tijd voor grote metamorfoses

Op het puntje van mijn kleine tieten

Insinueren, puntig en mollig

Twee hazelnoten, crack!

Je eet ze

Het is tijd voor grote metamorfoses

Aan het einde van mijn gescheiden lippen

Groeit een zilverrode frambozenstruik

Kun je me kussen om het af te snijden?

Kneed mijn heupen met kussen

Ik word de chocoladevrouw

Laat mijn Nutella-heupen smelten

Het bloed dat door me heen stroomt is warme chocolademelk

Op een dag zal ik weg vliegen

Door de lucht, door zwelling

En ik ga bliksem geeuwen

Een komeet tussen de tanden geplant

Maar ondertussen op aarde

Ik zal veranderen in de chocoladevrouw

Hak mijn heupen met een bijl

Ik heb te veel chocolade gegeten