Заколдован - Владимир Кузьмин

Я лежу в постели, вижу потолок,

Если бы не он, я видел небо.

Что-то не в порядке, на груди замок

И душа вся соткана из снега.

Что-то надо мной, вьется пеленой,

Мир словно сломан, ты меня не трож,

Не поможет ложь, и нежные слова —

Я заколдован…

Светлая дорога между облаками,

Мне уже не страшно, я привыкший.

Пролечу немного, сладко и легко,

И вернусь на землю не поникший.

Обними меня, тайнами маня,

Я недоцелован.

Может, я проснусь, жизни улыбнусь,

Скажу, что люблю тебя —

Я заколдован.

Проигрыш.

Обними меня, тайнами маня,

Я недоцелован.

Может, я проснусь, жизни улыбнусь,

Скажу, что люблю тебя —

Я заколдован…

Ik lig in bed, ik zie het plafond,

Als hij er niet was, zag ik de lucht.

Er klopt iets niet, er zit een slot op de borst

En de ziel is helemaal geweven uit sneeuw.

Iets boven mij, windt als een sluier,

De wereld lijkt gebroken, je raakt me niet aan,

Leugens helpen niet, en vriendelijke woorden -

ik ben betoverd...

Lichte weg tussen de wolken

Ik ben niet meer bang, ik ben eraan gewend.

Ik zal een beetje vliegen, lief en gemakkelijk,

En ik zal terugkeren naar de aarde, niet hangend.

Omhels me, wenkend met geheimen,

Ik ben niet gekust.

Misschien word ik wakker, lach naar het leven,

Ik zal zeggen dat ik van je hou

Ik ben betoverd.

Verliezen.

Omhels me, wenkend met geheimen,

Ik ben niet gekust.

Misschien word ik wakker, lach naar het leven,

Ik zal zeggen dat ik van je hou

ik ben betoverd...