Я не могу заставить... - Владимир Кузьмин

Я могу о любви говорить,

Я могу отбежать, загрустить,

На мгновенье увидеть в глазах твоих чудо.

Но я не вижу твоей любви,

Я не чуствую бурю в твоей душе,

А любовь для тебя, словно вкусное блюдо.

Ты не любишь исскуство, ты не любишь кино,

Ты не любишь Мане, Ренуара, Гуно,

Ты любишь Ван Дрейка и свою машину.

Ты любишь золотого кота,

Ты любишь всё то, в чём есть красота,

Ты любишь всё что угодно, кроме меня.

Припев:

А я помню то время, когда ты любила меня,

Это время вернуть я пытаюсь, как звёзды средь бела дня.

Я могу сам с собой лукавить, и мечтать, что всё это — ложь,

Но я не могу заставить не падать на землю дождь,

Не падать на землю дождь…

Я хотел бы быть безразличным,

Я хотел бы быть свободным,

Но я нужен всем, я нужен всем, кроме тебя.

О да, я вижу твою любовь,

Но я её не ощущаю,

О да, я слышу твою любовь привычным эхом где-то с краю.

Мне не хватает тебя, пойми,

Я без любви твоей голодный,

Мне не нужна другая, мне нужна только ты.

Я могу болеть и ждать,

Я могу сделать всё, что угодно,

Но ты — печальный мираж, ты — сестра осени.

Припев:

А я помню то время, когда ты любила меня,

Это время вернуть я пытаюсь, как звёзды средь бела дня.

Я могу сам с собой лукавить, и мечтать, что всё это — ложь,

Но я не могу заставить не падать на землю дождь,

Не падать на землю дождь…

Проигрыш.

А я помню то время, когда ты любила меня,

Это время вернуть я пытаюсь, как звёзды средь бела дня.

Я могу сам с собой лукавить, и мечтать, что всё это — ложь,

Но я не могу заставить не падать на землю дождь,

Не падать на землю дождь…

Я могу о любви говорить,

Я могу отбежать, загрустить,

На мгновенье увидеть в глазах твоих чудо.

Но я не вижу твоей любви,

Я не чуствую бурю в твоей душе,

А любовь для тебя, словно вкусное блюдо.

Ты не любишь исскуство, ты не любишь кино,

Ты не любишь Мане, Ренуара, Гуно,

Ты любишь Ван Дрейка и свою машину.

Ты любишь золотого кота,

Ты любишь всё то, в чём есть красота,

Ты любишь всё что угодно, кроме меня.

Проигрыш.

Припев:

А я помню то время, когда ты любила меня,

Это время вернуть я пытаюсь, как звёзды средь бела дня.

Я могу сам с собой лукавить, и мечтать, что всё это — ложь,

Но я не могу заставить не падать на землю дождь,

Не падать на землю дождь…

Не падать на землю дождь…

Не падать на землю дождь…

Ik kan over liefde praten

Ik kan wegrennen, verdrietig zijn,

Zie voor een moment een wonder in je ogen.

Maar ik zie je liefde niet

Ik voel geen storm in je ziel,

En liefde voor jou is als een heerlijk gerecht.

Je houdt niet van kunst, je houdt niet van cinema,

Je houdt niet van Manet, Renoir, Gounod,

Je houdt van Van Drake en je auto.

Hou je van de gouden kat?

Je houdt van alles wat schoonheid heeft,

Je houdt van alles behalve van mij.

Refrein:

En ik herinner me de tijd dat je van me hield,

Ik probeer deze keer terug te keren, zoals de sterren op klaarlichte dag.

Ik kan tegen mezelf liegen en dromen dat dit allemaal een leugen is,

Maar ik kan er niet voor zorgen dat de regen niet op de grond valt,

Val niet op de grond regen ...

Ik zou graag onverschillig willen zijn

Ik zou graag vrij willen zijn

Maar iedereen heeft me nodig, iedereen heeft me nodig, behalve jij.

Oh ja, ik zie je liefde

Maar ik voel het niet

Oh ja, ik hoor je liefde met een bekende echo ergens vanaf de rand.

Ik mis je, begrijp je

Ik heb honger zonder jouw liefde,

Ik heb geen ander nodig, ik heb alleen jou nodig.

Ik kan pijn doen en wachten

ik kan alles doen

Maar je bent een trieste luchtspiegeling, je bent het zusje van de herfst.

Refrein:

En ik herinner me de tijd dat je van me hield,

Ik probeer deze keer terug te keren, zoals de sterren op klaarlichte dag.

Ik kan tegen mezelf liegen en dromen dat dit allemaal een leugen is,

Maar ik kan er niet voor zorgen dat de regen niet op de grond valt,

Val niet op de grond regen ...

Verliezen.

En ik herinner me de tijd dat je van me hield,

Ik probeer deze keer terug te keren, zoals de sterren op klaarlichte dag.

Ik kan tegen mezelf liegen en dromen dat dit allemaal een leugen is,

Maar ik kan er niet voor zorgen dat de regen niet op de grond valt,

Val niet op de grond regen ...

Ik kan over liefde praten

Ik kan wegrennen, verdrietig zijn,

Zie voor een moment een wonder in je ogen.

Maar ik zie je liefde niet

Ik voel geen storm in je ziel,

En liefde voor jou is als een heerlijk gerecht.

Je houdt niet van kunst, je houdt niet van cinema,

Je houdt niet van Manet, Renoir, Gounod,

Je houdt van Van Drake en je auto.

Hou je van de gouden kat?

Je houdt van alles wat schoonheid heeft,

Je houdt van alles behalve van mij.

Verliezen.

Refrein:

En ik herinner me de tijd dat je van me hield,

Ik probeer deze keer terug te keren, zoals de sterren op klaarlichte dag.

Ik kan tegen mezelf liegen en dromen dat dit allemaal een leugen is,

Maar ik kan er niet voor zorgen dat de regen niet op de grond valt,

Val niet op de grond regen ...

Val niet op de grond regen ...

Val niet op de grond regen ...