Слезы в огне - Владимир Кузьмин

Я цепляюсь за тени,

Пролетаю сквозь стены,

Но не могу догнать,

Но не могу я застать покой.

На земле желтоснежной,

В суете неизбежной,

Маюсь я сам не свой,

Каюсь, но я здесь совсем чужой.

Ты не слышишь

Стон застыл во мне

Мольба замерзла на губах…

Ты не видишь,

Как умирает смех,

Как мои слезы

Каменеют в огне,

Каменеют в огне.

Я не верю орущим:

«Слишком поздно"нервозно,

Всё еще впереди,

До горизонта всего лишь шаг.

Одинокие души,

Окрыленные звезды

Встретятся не во сне,

Встретятся там на небесах.

Ты не слышишь,

Стон застыл во мне,

Мольба замерзла на губах…

Ты не видишь,

Как умирает смех,

Как мои слезы

Каменеют в огне,

Каменеют в огне.

Слезы в огне…

Ты не слышишь,

Стон застыл во мне,

Мольба замерзла на губах…

Ты не видишь,

Как умирает смех,

Как мои слезы

Каменеют в огне,

Каменеют в огне.

Слезы в огне…

Ik klamp me vast aan schaduwen

Ik vlieg door de muren

Maar ik kan het niet inhalen

Maar ik kan geen rust vinden.

Op de geel-witte aarde,

In de onvermijdelijke drukte

ik ben mezelf niet

Ik beken, maar ik ben hier een volslagen vreemde.

je hoort het niet

De kreun bevroor in mij

Het gebed bevroor op de lippen...

je ziet niet,

Hoe lachen sterft

Zoals mijn tranen

Ze veranderen in steen in vuur

Ze veranderen in steen in vuur.

Ik geloof niet degenen die schreeuwen:

"Te laat" nerveus,

Nog steeds vooruit

Het is maar een stap naar de horizon.

eenzame zielen

Gevleugelde sterren

Ontmoet niet in een droom

Ontmoet me daar in de hemel.

Je hoort niet,

De kreun bevroor in mij,

Het gebed bevroor op de lippen...

je ziet niet,

Hoe lachen sterft

Zoals mijn tranen

Ze veranderen in steen in vuur

Ze veranderen in steen in vuur.

Tranen in vuur...

Je hoort niet,

De kreun bevroor in mij,

Het gebed bevroor op de lippen...

je ziet niet,

Hoe lachen sterft

Zoals mijn tranen

Ze veranderen in steen in vuur

Ze veranderen in steen in vuur.

Tranen in vuur...