Пороги - Владимир Кузьмин

Пороги, пороги,

Крутые пороги.

Нет ровной дороги

У бурной реки.

А буйное сердце,

Забыв о тревоге,

Волну разрезая,

Бежит от тоски.

Люби меня больше,

Чем я это знаю,

Меня излечая

И душу мою.

Неистовый ветер

Пусть солнце качает

И с нами встречает

Хмельную зарю.

Куда нам деваться

От водной пучины?

Угрюмые скалы

Мечтают о нас.

А мы над волнами

Летим от кручины,

Пока не погаснет

Огонь наших глаз.

Люби меня больше,

Чем я буду жить

На этой планете,

Под этой звездой.

Я самым счастливым

Побуду на свете

Одно лишь мгновенье

Сегодня с тобой.

И справа, и слева

Тоскливо, несмело

Кресты на дают нам

Забыть о друзьях.

Держи меня крепче,

Я сам неумелый,

Но, верю, прорвемся

Сквозь бурю и страх.

Люби меня больше,

Чем я того стою.

И, если проскочим,

И нам повезет,

Мы выйдем на берег,

Как будто из боя,

И небо нас снова

К себе позовет.

Drempels, drempels

Steile drempels.

Geen vlakke weg

Bij de stormachtige rivier.

En een wild hart

Vergeet angst

het snijden van de golf,

Loopt van verlangen.

Houd meer van me,

Hoe weet ik het?

mij genezen

En mijn ziel.

Woedende wind

Laat de zon rocken

En ontmoet ons

Bedwelmende dageraad.

Waar gaan we heen

Uit de afgrond van het water?

norse rotsen

Droom over ons.

En we zijn boven de golven

We vliegen uit de verdoving,

Tot het uit gaat

Het vuur van onze ogen

Houd meer van me,

Wat zal ik leven?

Op deze planeet

Onder deze ster

ik ben de gelukkigste

Ik blijf in het licht

Een momentje

Vandaag met jou.

Zowel rechts als links

Triest, ongemakkelijk

Kruisen op geef ons

Vergeet vrienden.

Houd me stevig vast,

ik ben zelf onbekwaam

Maar ik geloof dat we doorbreken

Door storm en angst.

Houd meer van me,

Wat ben ik waard.

En als we overslaan

En we zullen geluk hebben

We gaan aan land

Als uit een gevecht

En de lucht ons weer

Hij zal naar zichzelf roepen.