Пароход - Владимир Кузьмин

По ночной реке плыл старый пароход.

И сиял огнями, и гудел, как старый саксофон.

Спряталась луна, и, сидя у окна я наблюдал,

Как уползает он.

Думал я, гадал, куда его несет.

Я б тебя позвал на этот пароход.

Нам бы все забыть и вместе по волнам

Медленно поплыть навстречу новым чудесам.

Счастье не обман, нет, блещет сквозь туман свет.

И я надеялся, что завтра повезет.

Спряталась луна, но также у окна я

Все смотрел, пока исчезнет старый пароход.

Een oude stoomboot dreef langs de nachtrivier.

En het scheen met licht en zoemde als een oude saxofoon.

De maan verstopte zich, en zittend bij het raam keek ik toe...

Hoe hij kruipt.

Ik dacht, ik vroeg me af waar hij heen ging.

Ik zou je uitnodigen op dit schip.

We zouden alles vergeten en samen op de golven

Zwem langzaam naar nieuwe wonderen.

Geluk is geen leugen, nee, licht schijnt door de mist.

En ik hoopte dat ik morgen geluk zou hebben.

De maan verborg, maar ook bij het raam I

Iedereen keek toe tot de oude stoomboot verdween.