Беспросветная - Виктор Третьяков

Всё, ребята, отписался, кажись,

Нет ни слов, ни нот, ни боли вот здесь…

Всё, что я себе придумал про жизнь,

Превратилось в суеверную смесь.

А я, дурак, с судьбой в «девятку» сыграл,

А она мне три «шестёрки» сдала…

Ну, проиграл, да потихоньку убрал

Все стихи и душу в ящик стола.

Припев:

Эх, струн волшебных серебро,

Белый ангел — на добро,

А чёрный, падший, тот — для зла,

Да я видал его, козла…

Всё, хана ребята, выписался,

Как из палаты для душевнобольных.

Весь запал мой с криком выплеснулся,

И стал диагноз, как у всех остальных.

А я червонец разменял по рублю,

Сделал вид, что мне как будто не жаль,

Я теперь всё на шестнадцать делю,

А особенно — любовь и печаль.

Как вспомню: хрясь,

Да лбом в столб,

Кругом грязь,

В мозгах крен.

Но, коль и впредь

Писать в стол,

Тогда и петь —

На кой хрен?

Припев:

Что-то мне не молится:

Хочется, да колется.

Рад бы в Рай, да знаю сам —

Проще вниз, чем к небесам.

И только струн волшебных серебро,

Белый ангел — на добро,

А чёрный, падший, тот — для зла,

Да я видал его, козла…

Да я видал его, козла…

Alles, jongens, afgemeld, zo lijkt het,

Er zijn hier geen woorden, geen notities, geen pijn...

Alles wat ik bedacht over het leven,

Veranderd in een bijgelovig mengsel.

En ik, een dwaas, speelde "negen" met het lot,

En ze gaf me drie "zessen" ...

Nou, ik heb verloren, maar langzaam verwijderd

Alle gedichten en ziel in een bureaula.

Refrein:

Eh, magische zilveren snaren,

Witte engel - voorgoed,

En de zwarte, de gevallene, is voor het kwaad,

Ja, ik zag hem, de geit...

Alles, Khan jongens, uitgecheckt,

Zoals van een psychiatrische afdeling.

Al mijn lont spatte uit met een kreet,

En het werd een diagnose, net als iedereen.

En ik ruilde een tsjervonets voor een roebel,

Ik deed alsof ik geen medelijden had

Nu deel ik alles door zestien,

En vooral liefde en verdriet.

Zoals ik me herinner: khryas,

Ja, voorhoofd in een paal,

Overal vuil

Er zit een rol in de hersenen.

Maar als voortaan

schrijf naar de tafel,

Zing dan -

Wel verdomme?

Refrein:

Iets bidt niet tot mij:

Ik wil, ja, het prikt.

Ik zou graag naar het Paradijs gaan, maar ik ken mezelf -

Het is gemakkelijker om naar beneden te gaan dan naar de hemel.

En alleen magische zilveren snaren,

Witte engel - voorgoed,

En de zwarte, de gevallene, is voor het kwaad,

Ja, ik zag hem, de geit...

Ja, ik zag hem, de geit...