Белая птица - Виктор Третьяков

Я по любви поминки справил,

Я, как свеча, по капле таю.

И вот опять, без лётных правил,

Над нашим городом летаю.

Зависло облако седое

Почти на том же самом месте.

Нас летний дождь разлил водою,

Мы никогда не будем вместе.

Но я забыл про обиды прошлые,

Я буду помнить только хорошее,

И взгляд печальный твой, иногда,

Мне будет сниться.

Когда я в среду кружил над городом,

Ты шла в пальто, с приподнятым воротом…

И я подумал ещё тогда: мол,

Белая птица.

А на дворе уже октябрь —

Небесных тайн стиха творенье.

Для тех, кто видел, раз хотя бы,

Как клён меняет оперенье.

А дождь — лишь выписка из правил:

Я просто облако пришпорил.

Я по любви поминки справил,

И снова Господу проспорил…

Но я забыл про обиды прошлые,

Я буду помнить только хорошее,

И взгляд печальный твой, иногда,

Мне будет сниться.

Когда я в среду кружил над городом,

Ты шла в пальто, с приподнятым воротом…

И я подумал ещё тогда:

Белая птица.

Я по любви поминки справил,

Я, как свеча, по капле таю.

И вот опять, без лётных правил,

Над нашим городом летаю.

Зависло облако седое

Почти на том же самом месте.

Нас летний дождь разлил водою,

Мы никогда не будем вместе…

Никогда… не говори…"никогда"!

Ik vierde het kielzog van de liefde,

Ik smelt als een kaars druppel voor druppel.

En hier weer, zonder vliegregels,

Ik vlieg over onze stad.

Er hing een grijze wolk

Bijna op dezelfde plek.

De zomerregen morste water op ons,

We zullen nooit samen zijn.

Maar ik vergat eerdere grieven,

Ik zal me alleen het goede herinneren

En je droevige blik, soms,

ik zal dromen.

Toen ik woensdag over de stad cirkelde,

Je liep in een jas, met een opstaande kraag...

En ik dacht toen al: ze zeggen,

Witte vogel.

En het is al oktober in de tuin -

Hemelse mysteries van het creëren van verzen.

Voor degenen die minstens één keer hebben gezien,

Hoe esdoorn zijn verenkleed verandert.

En de regen is slechts een uittreksel uit de regels:

Ik heb net de wolk aangespoord.

Ik vierde het kielzog van de liefde,

En opnieuw maakte ik ruzie met de Heer...

Maar ik vergat eerdere grieven,

Ik zal me alleen het goede herinneren

En je droevige blik, soms,

ik zal dromen.

Toen ik woensdag over de stad cirkelde,

Je liep in een jas, met een opstaande kraag...

En ik dacht toen:

Witte vogel.

Ik vierde het kielzog van de liefde,

Ik smelt als een kaars druppel voor druppel.

En hier weer, zonder vliegregels,

Ik vlieg over onze stad.

Er hing een grijze wolk

Bijna op dezelfde plek.

De zomerregen morste water op ons,

We zullen nooit samen zijn...

Zeg nooit nooit"!