Чебурашка - Виктор Третьяков

Справляют дни рождения по-разному, бывает:

Кто любит просто дома, кто в гостях, кто в кабаках,

А я свой день рождения на улице справляю

С «фуфыриком» в кармане и с гармошкою в руках.

Зачем мне рестораны, там, в два счета обсчитают,

А дома гости наглые, да и жена шипит,

А так стою на улице, стою себе играю

И жду, когда волшебник в вертолете прилетит.

Пою с улыбкой на лице и не понять прохожим

Зачем стою на улице с такой веселой рожей.

Стою, пою уж битый час, рука играть устала,

Уже «поллитра» скушал я, волшебника все нет.

Чегой-то трудно, вдруг, у нас с волшебниками стало,

Шалят чегой-то мужики, не знаю в чем секрет.

Я так играл, что аж вспотел, промокла вся рубашка.

И я, занюхав огурец, еще «поллитра» съел.

И вот, гляжу, уже стоит со мною рядом чебурашка

И рожи корчит мне подлец, ну в корень, обнаглел.

И тут вскричал ужасно я и топнул я ногою

«А ну-кась тварь, — говорю, — ушастая, оставь меня в покое!».

А он хихикнул и пропал и появился сзади

И уколол меня, прохвост, рогами прямо в бок

И я на грудь еще принял стакан, — сноровки ради,

Хотел поймать его за хвост, но он уже убег.

«Но, ничего, мы встретимся, и пусть не ждет поблажки!», —

Подумал я, опустошив еще один бокал.

«Ведь ежли каждый так, на вроде этой самой чебурашки,

Начнет наглеть?»

— подумал я, подумал… и упал.

Часть вторая.

Пробуждение

Я лежу и вижу: вдруг, подлетает

Прямо к телу голубой вертолет,

И пропеллер, синим светом мигает,

И в нем волшебников сидит целый взвод.

Я навстречу к ним.

Мол, здорово, робяты!

Доставай скорей презент-провиант!

А навстречу мне волшебник усатый, —

Симпатичный, в званьи младший сержант.

Он ко мне в волшебной форме подходит.

Я привстал, он руку мне подает.

Тихо так обнял и с улыбкой заводит

В энтот самый голубой вертолет.

«Вот же, — думаю, — дождался успеха, —

Счас начнут подарки мне раздавать!».

А они мне: «Из свиньи в человека

Полетим сейчас тебя превращать».

Verjaardagen worden op verschillende manieren gevierd, het gebeurt:

Wie houdt er gewoon van thuis, wie is er op bezoek, wie is er in tavernes,

En ik vier mijn verjaardag op straat

Met een "fufyrik" op zak en met een accordeon in zijn handen.

Waarom heb ik restaurants nodig, daar komen ze tekort,

En thuis zijn de gasten brutaal, en de vrouw sist,

En dus sta ik op straat, ik sta voor mezelf te spelen

En ik wacht tot de tovenaar in een helikopter arriveert.

Ik zing met een lach op mijn gezicht en voorbijgangers begrijpen het niet

Waarom sta ik met zo'n vrolijk gezicht op straat.

Ik sta, ik zing al een uur, mijn hand is moe van het spelen,

Ik heb al een halve liter gegeten, de goochelaar is nog steeds weg.

Iets is moeilijk, plotseling werd het met de tovenaars,

De mannen zijn ergens ondeugend over, ik weet niet wat het geheim is.

Ik speelde zoveel dat ik al zweette, mijn hele shirt werd nat.

En ik, snuivend aan de komkommer, at nog een "halve liter".

En nu, ik kijk, staat er al een Cheburashka naast me

En de schurk trekt gezichten naar me, nou ja, in de wortel, brutaal.

En toen schreeuwde ik het verschrikkelijk uit en stampte met mijn voet

"Kom op, schepsel," zeg ik, "oor, laat me met rust!"

En hij giechelde en verdween en verscheen van achteren

En hij prikte me, schurk, met horens recht in de zijkant

En ik nam nog steeds een glas op mijn borst, omwille van de vaardigheid,

Ik wilde hem bij de staart pakken, maar hij was al weggelopen.

"Maar niets, we zullen elkaar ontmoeten, en laat hem geen verwennerij verwachten!", -

dacht ik terwijl ik nog een glas leegdronk.

“Tenslotte, als iedereen zo is, zoals deze Cheburashka,

Zal hij brutaal beginnen te worden?

Ik dacht, dacht... en viel.

Deel twee.

Ontwaken

Ik lieg en zie: plotseling vliegt omhoog

Rechtstreeks naar het lichaam van een blauwe helikopter,

En de propeller knippert blauw

En er zit een heel peloton tovenaars in.

Ik zal ze ontmoeten.

Zoals, geweldig, robots!

Haal je huidige benodigdheden snel in huis!

En de besnorde tovenaar zal me ontmoeten, -

Knap, in de rang van junior sergeant.

Hij benadert me in een magische vorm.

Ik stond op, hij gaf me zijn hand.

Rustig omhelsd en ingeschakeld met een glimlach

In deze blauwe helikopter.

"Hier", denk ik, "wachtte op succes,"

Ze gaan me cadeautjes uitdelen!”

En ze vertelden me: “Van een varken tot een man

Laten we vliegen om je nu te transformeren."