Я на шконке - Виктор Петлюра

Я на шконке лежу и смотрю на луну, что печально мне светит сквозь решку.

Я пацан молодой и червонец тяну, кажется этот срок бесконечным.

Я пацан молодой и червонец тяну, кажется этот срок бесконечным.

А когда-то на воле спокойно гулял, был весёлым всегда и свободным,

Но однажды я как-то ее повстречал, эту девочку в платьице модном.

Но однажды я как-то ее повстречал, эту девочку в платьице модном.

Я увидел ее и сдавило мне грудь, словно в сердце вонзили заточку,

Потемнело в глазах и не мог я вздохнуть, тут я понял: любовь это точно.

Потемнело в глазах и не мог я вздохнуть, тут я понял: любовь это точно.

Оказалось, что был ухажёр у нее, фраер местный какой-то богатый,

Всё равно она стала встречаться со мной и к нему не хотела обратно.

Всё равно она стала встречаться со мной и к нему не хотела обратно.

Нас однажды он встретил средь белого дня и она ему сразу сказала,

Что ушла от него, что ушла навсегда, вдруг качнулась она от удара.

Что ушла от него, что ушла навсегда, вдруг качнулась она от удара.

На куски того гада тогда я порвал, ведь любил ту девчонку до боли,

Так вот, братцы, сюда я шконку попал, а она ждёт меня там на воле.

Так вот, братцы, сюда я шконку попал, а она ждёт меня там на воле.

Ik lig op een rek en kijk naar de maan, die helaas door mijn staart schijnt.

Ik ben een jong kind en trek aan een goudstuk, deze term lijkt eindeloos.

Ik ben een jong kind en trek aan een goudstuk, deze term lijkt eindeloos.

En eenmaal in het wild liep hij rustig, was altijd vrolijk en vrij,

Maar op een dag ontmoette ik haar, dit meisje in een modieuze jurk.

Maar op een dag ontmoette ik haar, dit meisje in een modieuze jurk.

Ik zag haar en kneep in mijn borst, alsof er een verscherping in mijn hart zat,

Het werd donker in mijn ogen en ik kon niet ademen, toen realiseerde ik me: liefde is zeker.

Het werd donker in mijn ogen en ik kon niet ademen, toen realiseerde ik me: liefde is zeker.

Het bleek dat ze een vriendje had, een soort rijke lokale fraer,

Hoe dan ook, ze begon me te ontmoeten en wilde niet naar hem teruggaan.

Hoe dan ook, ze begon me te ontmoeten en wilde niet naar hem teruggaan.

Eens ontmoette hij ons op klaarlichte dag en ze vertelde hem meteen:

Dat ze hem verliet, dat ze voor altijd wegging, wankelde ze plotseling van de klap.

Dat ze hem verliet, dat ze voor altijd wegging, wankelde ze plotseling van de klap.

Toen scheurde ik die klootzak in stukken, want ik hield van dat meisje tot het punt van pijn,

Dus, broeders, ik kwam hier als een kooi, en ze wacht daar op me in het wild.

Dus, broeders, ik kwam hier als een kooi, en ze wacht daar op me in het wild.