Солдатка - Виктор Петлюра

За столом — новогодний тост,

И бокалы с шампанским звенят,

Только он не вернется домой,

Не поздравит гражданских ребят.

Все сильнее штыков накал

И все ближе рвутся гранаты,

Ну подними же, подруга, бокал

За того молодого солдата.

Ну подними же, подруга, бокал

За того молодого солдата.

Не поднимет бокала она

И не вспомнит о милом украдкой.

Много рядом парней, среди них

Ей смешно называться солдаткой.

Ну, а он, как родную, прижмет

Ту холодную сталь автомата,

Ну подними же, подруга, бокал

За того молодого солдата.

Ну подними же, подруга, бокал

За того молодого солдата.

Может, в Мурманске, может, в Крыму

Встанут рыцари в серых шинелях,

Чтоб спокойней спалось тому,

Кто остался в гражданских постелях.

Ну, а он за Россию погиб,

Прокричав твое имя ребятам,

Ну подними же, подруга, бокал

За помин молодого солдата.

Ну подними же, подруга, бокал

За помин молодого солдата.

Aan tafel - Nieuwjaars toast,

En glazen champagne klinken

Alleen zal hij niet naar huis terugkeren,

Zal de burgermannen niet feliciteren.

Steeds sterkere bajonetten gloeien

En granaten barsten steeds dichterbij,

Nou, hef het glas, vriendin

Voor die jonge soldaat.

Nou, hef het glas, vriendin

Voor die jonge soldaat.

Ze zal haar glas niet heffen

En hij zal zich het zoete niet heimelijk herinneren.

Er zijn veel jongens in de buurt, waaronder

Het is grappig dat ze soldaat wordt genoemd.

Wel, hij zal, net als de zijne, op drukken

Dat koude staal van de automaat,

Nou, hef het glas, vriendin

Voor die jonge soldaat.

Nou, hef het glas, vriendin

Voor die jonge soldaat.

Misschien in Moermansk, misschien op de Krim

Ridders in grijze overjassen zullen opstaan,

Om rustiger te slapen

Die in burgerbedden bleven.

Nou, hij stierf voor Rusland,

Je naam schreeuwen naar de jongens

Nou, hef het glas, vriendin

Ter nagedachtenis van een jonge soldaat.

Nou, hef het glas, vriendin

Ter nagedachtenis van een jonge soldaat.