Последнее письмо - Виктор Петлюра

В тюремном тихо лазарете, Луна глядит в моё окно,

В голубоватом бледном свете пишу последнее письмо.

Сегодня доктор молодая дни сосчитала до конца,

Сгубила камера сырая, сыночек, твоего отца.

Меня фортуна не щадила швыряла жизнь с конца в конец,

Блатная улица растила, и я не знал, кто мой отец.

По городам большим скитался, кого-то грабил, воровал,

С девчонкой скромной повстречался, когда любви совсем не ждал.

Припев:

А мне б с тобой, сынок, увидеться хоть раз,

Чтоб не таким был горьким мой последний час,

Ведь всё могло быть по-другому, мой родной,

Но остаёшься ты на свете сиротой.

Но от тюрьмы сырой и тёмной уйти, конечно, я не смог,

Там из письма девчонки скромной узнал, что у меня сынок.

Письмо пишу, а слёзы сами стекают прямо на листок.

Ты береги, сыночек, маму, коль я её сберечь не смог.

Припев:

А мне б с тобой, сынок, увидеться хоть раз,

Чтоб не таким был горьким мой последний час,

Ведь всё могло быть по-другому, мой родной,

Но остаёшься ты на свете сиротой.

Ты вырастешь большим, красивым, отца не зная своего,

Прости, сынок, и будь счастливым, не повторяй судьбу его.

В тюремном тихо лазарете, и солнца луч глядит в окно,

А в утреннем кровавом свете лежит прощальное письмо.

Припев:

А мне б с тобой, сынок, увидеться хоть раз,

Чтоб не таким был горьким мой последний час,

Ведь всё могло быть по-другому, мой родной,

Но остаёшься ты на свете сиротой.

Het is stil in de ziekenboeg van de gevangenis, de maan kijkt uit mijn raam,

In blauwachtig bleek licht schrijf ik mijn laatste brief.

Vandaag telde de jonge dokter de dagen tot het einde,

Vochtige camera kapot, zoon, je vader.

Het fortuin spaarde me niet, gooide het leven van begin tot eind,

Blatnaya Street heeft me opgevoed, en ik wist niet wie mijn vader was.

Hij zwierf door grote steden, beroofde iemand, stal,

Ik ontmoette een bescheiden meisje toen ik helemaal geen liefde verwachtte.

Refrein:

En ik zou je graag een keer willen zien, zoon,

Zodat mijn laatste uur niet zo bitter is,

Per slot van rekening kan alles anders zijn, mijn liefste,

Maar je blijft een wees in de wereld.

Maar natuurlijk kon ik de vochtige en donkere gevangenis niet verlaten,

Daar leerde ik uit een brief van een bescheiden meisje dat ik een zoon heb.

Ik ben een brief aan het schrijven en de tranen zelf stromen rechtstreeks op het vel.

Jij, zoon, zorg voor je moeder, want ik kon haar niet redden.

Refrein:

En ik zou je graag een keer willen zien, zoon,

Zodat mijn laatste uur niet zo bitter is,

Per slot van rekening kan alles anders zijn, mijn liefste,

Maar je blijft een wees in de wereld.

Je wordt groot, knap, zonder je vader te kennen,

Vergeef me, zoon, en wees gelukkig, herhaal zijn lot niet.

Het is stil in de ziekenboeg van de gevangenis, en de zonnestraal kijkt uit het raam,

En in het bloedige ochtendlicht ligt een afscheidsbrief.

Refrein:

En ik zou je graag een keer willen zien, zoon,

Zodat mijn laatste uur niet zo bitter is,

Per slot van rekening kan alles anders zijn, mijn liefste,

Maar je blijft een wees in de wereld.