Он уходил... - Виктор Петлюра

Он уходил, печален был.

Тебя наверное любил,

И потому не задавал вопросов.

Но ты сказала: «Буду ждать», хотя могла не обещать,

Ведь знала, что два года ждать непросто.

И он ушел, душой согрет.

И ВДВ одел берет.

Служил, скучая по родному дому!

Но ты его не дождалась, во власть свободой напилась,

И опьянев, ты отдалась другому.

Но ты его не дождалась, во власть свободой напилась,

И опьянев, ты отдалась другому.

А тот другой — приятель твой, недолго тешился с тобой,

И обломил тебя он словно розу.

А где-то, на краю Земли за то, чтоб не было войны

Твой парень на посту стоял в морозы.

А где-то, на краю Земли за то, чтоб не было войны

Твой парень на посту стоял в морозы.

Ему приятель написал, и об измене он узнал,

И обхватил он голову руками.

И слезы потекли из глаз, тогда он плакал в первый раз,

Ведь сердце у десантника не камень.

И слезы потекли из глаз, тогда он плакал в первый раз,

Ведь сердце у десантника не камень.

Да не смотри ты свысока.

Давно пошла ты по рукам,

А может, где-то за бокалом пива,

Поймешь средь шумных дискотек, что у тебя был человек,

С которым ты могла бы быть счастливой.

Поймешь средь шумных дискотек, что у тебя был человек,

С которым ты могла бы быть счастливой.

Hij ging weg, hij was verdrietig.

Waarschijnlijk van je gehouden

En daarom stelde hij geen vragen.

Maar je zei: "Ik zal wachten", hoewel je het niet kon beloven,

Ik wist immers dat het niet makkelijk was om twee jaar te wachten.

En hij vertrok, opgewarmd door zijn ziel.

En de luchtlandingstroepen trokken kleren aan.

Hij diende en miste zijn huis!

Maar je wachtte niet op hem, je werd dronken van de kracht van vrijheid,

En dronken gaf je jezelf aan een ander.

Maar je wachtte niet op hem, je werd dronken van de kracht van vrijheid,

En dronken gaf je jezelf aan een ander.

En die andere, je vriend, had niet lang plezier met je,

En hij brak je als een roos.

En ergens, aan de rand van de aarde, zodat er geen oorlog is

Je vriendje had dienst in de kou.

En ergens, aan de rand van de aarde, zodat er geen oorlog is

Je vriendje had dienst in de kou.

Een vriend schreef hem, en hij hoorde van het verraad,

En hij greep zijn hoofd met zijn handen.

En de tranen stroomden uit zijn ogen, toen huilde hij voor de eerste keer,

Het hart van een parachutist is immers geen steen.

En de tranen stroomden uit zijn ogen, toen huilde hij voor de eerste keer,

Het hart van een parachutist is immers geen steen.

Kijk niet naar beneden.

Lange tijd ging je hand in hand

Of misschien ergens bij een glas bier,

Je zult tussen de luidruchtige disco's begrijpen dat je een man had,

Met wie je gelukkig zou kunnen zijn.

Je zult tussen de luidruchtige disco's begrijpen dat je een man had,

Met wie je gelukkig zou kunnen zijn.