Фотоснимок - Виктор Петлюра

Черно-белый за стеклом

Фотоснимок старый,

Лента черным уголком

И сынишка малый.

Он вопрос один и тот же

Задает простой:

Папа, правда, завтра, может,

Ты придешь домой?

Мама говорит, ты служишь

Где-то далеко,

Говорит, что нас ты любишь,

И глядит в окно.

А потом тихонько плачет

В комнате одна,

И платок промокший прячет,

Лишь дрожит рука.

А потом тихонько плачет

В комнате одна,

И платок промокший прячет,

Лишь дрожит рука.

А вчера соседский Петька

Во дворе сказал,

Что тебя уж нет на свете,

Дома он слыхал.

Папа, это ведь неправда,

Приходи скорей,

И смеяться будет мама

Снова у дверей.

А потом тихонько плачет

В комнате одна,

И платок промокший прячет,

Лишь дрожит рука.

Фотоснимок за стеклом,

Взгляд такой уставший,

Лента черным уголком

И венок увядший.

Сын стоит, а рядом мама

У могилы той,

Никогда к нам больше папа

Не придет домой.

Сын стоит, а рядом мама

У могилы той,

Никогда к нам больше папа

Не придет домой.

Zwart-wit achter glas

foto oud,

zwarte hoektape

En een zoontje.

Hij is dezelfde vraag

Specificeert een eenvoudige:

Pap, echt, morgen, misschien

Kom je thuis?

Mam zegt dat je dient

Ergens ver weg,

Zegt dat je van ons houdt

En kijkt uit het raam.

En dan stilletjes huilen

Alleen in de kamer,

En verbergt een natte zakdoek,

Alleen de hand beeft.

En dan stilletjes huilen

Alleen in de kamer,

En verbergt een natte zakdoek,

Alleen de hand beeft.

En gisteren de buurman Petka

In de tuin zei hij:

Dat je niet meer op de wereld bent,

Thuis hoorde hij.

Pap, het is niet waar

Kom snel

En mama zal lachen

Weer voor de deur.

En dan stilletjes huilen

Alleen in de kamer,

En verbergt een natte zakdoek,

Alleen de hand beeft.

foto achter glas,

De blik is zo moe

zwarte hoektape

En verwelkte krans.

De zoon staat, en naast zijn moeder

bij dat graf

Bezoek ons ​​nooit meer papa

Zal niet thuiskomen.

De zoon staat, en naast zijn moeder

bij dat graf

Bezoek ons ​​nooit meer papa

Zal niet thuiskomen.