¿ a Dónde Irán los Besos ? - Victor Manuel

Tu beso tembloroso y programa doble, cinco pesetas

En el momento justo nos enchufaban con la linterna

Cuantos atardeceres por las callejas sin darse tregua

Que distintos los besos cuando pasabas de ir a la escuela

Del beso aquel de Judas que descubrimos sin darnos cuenta

Junto a dos corazones atravesados por una flecha

Cuando tiré su anillo el agua del río se volvió negra

De esto hace treinta y cinco y jamás he vuelto a pisar su acera

A dónde irán los besos que guardamos, que no damos

Dónde se va ese abrazo si no llegas nunca a darlo

Dónde irán tantas cosas que juramos un verano

Bailando con la orquesta prometimos no olvidarnos

Y el beso que te llega en aquella carta que nunca esperas

Como no está firmada miras distinto a las compañeras

Todo el francés que supe y que sabré nunca fue culpa de ella

Le llamaban B.B.

y yo la vi en «Babette se fue a la guerra»

Je trillende kus en dubbele rekening, vijf peseta's

Op het juiste moment plugden ze ons in met de zaklamp

Hoeveel zonsondergangen door de straten zonder op te geven

Hoe anders waren de kusjes toen je van school ging

Van de kus van Judas die we ontdekten zonder het te beseffen

Naast twee harten doorboord door een pijl

Toen ik zijn ring weggooide werd het rivierwater zwart

Dit is vijfendertig jaar geleden en ik heb nooit meer een voet op de stoep gezet

Waar zullen de kussen die we houden, die we niet geven

Waar blijft die knuffel als je hem nooit kunt geven

Waar gaan zoveel dingen heen dat we een zomer zweren

Dansend met het orkest beloofden we elkaar niet te vergeten

En de kus die je krijgt in die brief die je nooit verwacht

Omdat het niet ondertekend is, zie je er anders uit dan de collega's

Al het Frans dat ik kende en nooit zal kennen, was haar schuld

Ze noemden hem B.B.

en ik zag haar in "Babette ging naar de oorlog"