Я позабыл твоё лицо - Валерий Леонтьев

Белая метель заметает след,

Белое забвение постучалось ко мне.

Мир уже не тот, что же мне несет

Странная потеря?

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину,

Куда я улетал как в сон,

В небесах чайкой тонул.

Я позабыл твое лицо,

Темнотой побежден,

И никуда не деться,

И никуда не деться

Больше мне от нее.

Я в погоню вновь отправлял гонцов —

Нежный голос твой и горький запах духов.

Но они во тьме не сыскали мне

Свет твоей улыбки.

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину,

Куда я улетал, как в сон,

Я позабыл твое лицо,

Темнотой побежден,

И никуда не деться,

И никуда не деться

Больше мне от нее.

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину,

Куда я улетал, как в сон,

В небесах чайкой тонул.

Я позабыл твое лицо,

Куда я улетал как в сон,

В небесах чайкой тонул.

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину…

И никуда не деться,

И никуда не деться

Больше мне от нее…

Witte sneeuwstorm veegt het pad

Witte vergetelheid klopte op mijn deur.

De wereld is niet meer wat het me brengt

Vreemd verlies?

Ik ben je gezicht vergeten

Blauwe ogen diep

Waar vloog ik als in een droom,

Verdronken in de lucht als een zeemeeuw.

Ik ben je gezicht vergeten

Verslagen door duisternis

En nergens heen

En nergens heen

Meer voor mij van haar.

Ik stuurde opnieuw boodschappers in achtervolging -

Je zachte stem en de bittere geur van parfum.

Maar ze vonden me niet in de duisternis

Het licht van je glimlach

Ik ben je gezicht vergeten

Blauwe ogen diep

Waar vloog ik, als in een droom,

Ik ben je gezicht vergeten

Verslagen door duisternis

En nergens heen

En nergens heen

Meer voor mij van haar.

Ik ben je gezicht vergeten

Blauwe ogen diep

Waar vloog ik, als in een droom,

Verdronken in de lucht als een zeemeeuw.

Ik ben je gezicht vergeten

Waar vloog ik als in een droom,

Verdronken in de lucht als een zeemeeuw.

Ik ben je gezicht vergeten

Diepblauwe ogen...

En nergens heen

En nergens heen

Meer voor mij van haar...