Не надо яда - Валерий Леонтьев

Любовь, как яд рвет на части сердце, вяжет в узел вены, ласково губя.

Ты вся во мне, от тебя нет средства, каждой клеткой тела чувствую тебя.

Шепчу, молю, зову, кричу…

Припев:

Не надо яда, не надо, но губы ищут губы, как награду

И за тобою вновь я падаю в любовь с прошлым рвется нить.

Не надо яда, не надо, но неизбежна все равно расплата

Я должен, чтобы петь в любви твоей сгореть и, воскреснув, жить.

Один глоток для того, кто любит и кого погубит этот сладкий яд.

Отравлен я сладостно и нежно мягко, неизбежно, нет пути назад.

Шепчу, молю, зову кричу…

Припев:

Не надо яда, не надо, но губы ищут губы, как награду

И за тобою вновь я падаю в любовь с прошлым рвется нить.

Не надо яда, не надо, но неизбежна все равно расплата

Я должен, чтобы петь в любви твоей сгореть и, воскреснув, жить.

Не надо яда, не надо, но губы ищут губы, как награду

И за тобою вновь я падаю в любовь с прошлым рвется нить.

Не надо яда, не надо, но неизбежна все равно расплата

Я должен, чтобы петь в любви твоей сгореть и, воскреснув, жить.

Liefde, als een gif, scheurt het hart uit elkaar, breit de aderen tot een knoop en vernietigt zachtjes.

Je bent allemaal in mij, er is geen remedie voor je, ik voel je met elke cel van het lichaam.

Ik fluister, ik bid, ik roep, ik schreeuw...

Refrein:

Geen behoefte aan vergif, niet nodig, maar lippen zoeken lippen als beloning

En achter jou word ik weer verliefd op het verleden, de draad breekt.

Geen behoefte aan vergif, niet nodig, maar vergelding is hoe dan ook onvermijdelijk

Ik moet branden om in uw liefde te zingen en, opgestaan ​​te zijn, te leven.

Een slok voor degene die liefheeft en die zal worden vernietigd door dit zoete gif.

Ik ben zoet en teder zacht vergiftigd, onvermijdelijk, er is geen weg meer terug.

Ik fluister, ik bid, ik roep, ik schreeuw...

Refrein:

Geen behoefte aan vergif, niet nodig, maar lippen zoeken lippen als beloning

En achter jou word ik weer verliefd op het verleden, de draad breekt.

Geen behoefte aan vergif, niet nodig, maar vergelding is hoe dan ook onvermijdelijk

Ik moet branden om in uw liefde te zingen en, opgestaan ​​te zijn, te leven.

Geen behoefte aan vergif, niet nodig, maar lippen zoeken lippen als beloning

En achter jou word ik weer verliefd op het verleden, de draad breekt.

Geen behoefte aan vergif, niet nodig, maar vergelding is hoe dan ook onvermijdelijk

Ik moet branden om in uw liefde te zingen en, opgestaan ​​te zijn, te leven.