Люди не птицы - Валерий Леонтьев

Город ловит всех и снова

Забирает душу в плен,

Запирая на засовы

Западню бетонных стен

Стянет сердце паутиной

И покроет коркой люда,

Чтобы в этом небе синем

Не парить мне никогда

Там, где ангелы летают

В обличии белых птиц,

И не ведают, не знают,

Запретов и границ.

Люди — не птицы,

Но все равно

Небо нам снится,

Снится оно одно

Люди — не птицы,

С этой мечтой

Надо родиться,

Верить и быть собой!

Снова сломанные крылья

я расправлю и взлечу,

Словно кто-то дал ине силы

Быть таким, как я хочу

Жизнь отмерит полной мерой,

Падать или подниматься вновь

Сохраняя в сердце Веру,

И Надежду, и Любовь!!!

De stad vangt iedereen en opnieuw

Neemt de ziel gevangen

bouten

Vang betonnen muren

Rekt het hart uit met spinnenwebben

en zal de mensen bedekken met een korst,

Zodat in deze blauwe lucht

Vlieg nooit naar me toe

Waar de engelen vliegen

In de vorm van witte vogels,

En ze weten het niet, ze weten het niet

Verboden en grenzen.

Mensen zijn geen vogels

Maar nog steeds

We dromen van de lucht

Het droomt alleen

Mensen zijn geen vogels

Met deze droom

Moet geboren worden

Geloof en wees jezelf!

Weer gebroken vleugels

Ik zal me oprichten en opstijgen,

Alsof iemand de ander kracht gaf

Wees zoals ik wil

Het leven zal volledig meten,

Vallen of weer opstaan

Geloof in je hart bewaren,

En Hoop en Liefde!!!