Дежавю - Валерий Леонтьев

В понедельник пообщались,

А во вторник повстречались,

В среду — пили пиво, виски и мартини,

А в четверг сидели в баре,

В пятницу — потанцевали,

А в субботу я не помню, как уснул в твоей квартире.

Припев:

Дежавю, дежавю…

Дежавю, дежавю…

Оглянуться не успели, как очнулись на постели,

И летали, как хотели, задыхаясь в облаках.

Поцелуи и объятья, ты была одета в счастье,

И я почти держал его в руках.

В воскресенье на вокзале мы стояли и молчали,

И я думал, прячась за дождем, —

Что же будет?

Что же было?

Что ж ты зонтик не купила?

В общем, думал просто так, просто ни о чем.

Припев:

Дежавю, опять дежавю…

Дежавю, опять дежавю…

Не тот перрон, не тот вокзал,

Как я попал, как я бежал,

И спотыкаясь догонял свои следы.

А тот вагон, где мы поймем, что были счастливы вдвоем,

Ушел неведомым путем моей мечты.

А песни рвутся из души, души и ты их не души,

Они слезами светятся в глазах.

И ты их прячь или не прячь, ты лучше смейся и не плачь,

За нас давно все решено на небесах.

А песни рвутся из души, души и ты их не души,

Они слезами светятся в глазах.

И ты их прячь или не прячь, ты лучше смейся и не плачь,

За нас давно все решено на небесах.

Припев:

Опять дежавю…

А, может, я, я — сам дежавю?

Maandag hebben we gepraat

En dinsdag hebben we elkaar ontmoet

Op woensdag dronken ze bier, whisky en martini's,

En op donderdag zaten ze in een bar,

Vrijdag - gedanst

En op zaterdag weet ik niet meer hoe ik in je appartement in slaap ben gevallen.

Refrein:

Déjà vu, déjà vu...

Déjà vu, déjà vu...

We hadden geen tijd om achterom te kijken, toen we wakker werden op het bed,

En ze vlogen zoals ze wilden, verstikkend in de wolken.

Kusjes en knuffels, je was gekleed in geluk

En ik hield het bijna in mijn handen.

Op zondag stonden we op het station en waren stil,

En ik dacht, verstopt achter de regen,

Wat zal er gebeuren?

Wat er is gebeurd?

Waarom heb je geen paraplu gekocht?

Over het algemeen dacht ik zo, zo ongeveer niets.

Refrein:

Déja vu, weer déjà vu...

Déja vu, weer déjà vu...

Niet dat perron, niet dat station,

Hoe kwam ik, hoe rende ik,

En struikelen haalde zijn sporen in.

En dat rijtuig, waar we zullen begrijpen dat we samen gelukkig waren,

Gegaan het onbekende pad van mijn dromen.

En de liedjes worden uit de ziel gescheurd, de ziel en jij bent niet hun ziel,

Ze schitteren met tranen in hun ogen.

En je verbergt ze of verbergt ze niet, je kunt beter lachen en niet huilen,

Alles is al lang voor ons in de hemel beslist.

En de liedjes worden uit de ziel gescheurd, de ziel en jij bent niet hun ziel,

Ze schitteren met tranen in hun ogen.

En je verbergt ze of verbergt ze niet, je kunt beter lachen en niet huilen,

Alles is al lang voor ons in de hemel beslist.

Refrein:

Weer een déjà vu...

Of misschien ik, ikzelf deja vu?