Туманные поля - Вадим Курылёв

Холодное солнце, бессонные дни,

Осенние ветры пустых лесов.

Туманной тропою в далёкий поход,

Наш путь неизвестен, но не нов.

Помятые латы, тупые мечи

И бледные тени наших лиц.

Избитые кони несут наши сны,

Туман провожает до границ.

Нет того, что нас прежде берегло.

Да, я знаю, что время истекло,

Но держи меня крепче, чёрная земля!

Этот берег кончается огнём,

И обратно мы больше не придём,

Наша песнь улетит в туманные поля.

Израненный рыцарь пришпорит коня,

И облако пыли скроет свет.

Поход за мечтами в далёкой стране

Опасней, чем меч и арбалет.

На землю чужую, что в диких цветах,

Прольётся голубая кровь.

Копьё, через латы и бархатный плащ,

Войдёт прямо в сердце, как любовь.

Нет того, что нас прежде берегло.

Да, я знаю, что время истекло,

Но держи меня крепче, чёрная земля!

Этот берег кончается огнём,

И обратно мы больше не придём,

Наша песнь улетит в туманные поля.

Koude zon, slapeloze dagen

Herfstwinden van lege bossen.

Mistig pad op een lange reis,

Ons pad is onbekend, maar niet nieuw.

Gerimpeld pantser, botte zwaarden

En de bleke schaduwen van onze gezichten.

Geslagen paarden dragen onze dromen

Mist begeleidt tot aan de grenzen.

Er is niets dat ons eerder beschermde.

Ja, ik weet dat de tijd om is

Maar houd me stevig vast, zwarte aarde!

Deze kust eindigt in vuur

En we komen niet terug,

Ons lied zal wegvliegen in de mistige velden.

De gewonde ridder zal zijn paard de sporen geven,

En een stofwolk zal het licht verbergen.

Dromen najagen in een ver land

Gevaarlijker dan zwaard en kruisboog.

Naar een vreemd land, dat in wilde bloemen staat,

Er zal blauw bloed vloeien.

Een speer, door harnas en een fluwelen mantel,

Het zal recht in het hart gaan als liefde.

Er is niets dat ons eerder beschermde.

Ja, ik weet dat de tijd om is

Maar houd me stevig vast, zwarte aarde!

Deze kust eindigt in vuur

En we komen niet terug,

Ons lied zal wegvliegen in de mistige velden.