Последний Адам - Вадим Курылёв

Мне напишет любовь на обрывках ветров,

В переполненном небе рождая печаль

Все ковры самолеты опустятся здесь,

Из узоров слагая свой первый февраль

Населяя душой недостроенный дом,

Как поверить, что числа откроют секрет

В этом лучшем из несовершенных миров,

Кто окажется словом которого нет?

Между тайной и явью пробитых копьем,

Обезвреженный ветер и шепот часов

Сон, за сном собирая адамовы дни,

Наполняется парус дыханьем ловцов

Мы ступили на край недопетого дня,

Поменяв в темноте выраженье лица

Наши сны освещает половина луны,

Потерявшая в небе своего близнеца

Что ты ищешь, как ты любишь?

Что ты знаешь там,

На пороге вечной жизни последний Адам

Мне напишет любовь на обрывках ветров,

В переполненном небе рождая печаль

Все ковры самолеты опустятся здесь,

Из узоров слагая свой первый февраль

Liefde zal me schrijven op fragmenten van wind,

In een drukke lucht, bevallen van verdriet

Alle tapijten vliegtuigen zullen hier vallen,

Van de patronen waaruit je eerste februari is samengesteld

De ziel van een onvoltooid huis bewonen,

Hoe te geloven dat de cijfers het geheim onthullen?

In deze beste van onvolmaakte werelden,

Wie zal het woord zijn dat niet is?

Tussen mysterie en werkelijkheid doorboord door een speer,

Geneutraliseerde wind en het gefluister van de klok

Slaap, na slaap Adams dagen verzamelend,

Het zeil is gevuld met de adem van de vangers

We stapten op de rand van een onvoltooide dag,

Gezichtsuitdrukkingen veranderen in het donker

Onze dromen worden verlicht door de halve maan,

Verloor haar tweelingzus in de lucht

Waar ben je naar op zoek, hoe bevalt het?

Wat weet je daar?

Op de drempel van het eeuwige leven, de laatste Adam

Liefde zal me schrijven op fragmenten van wind,

In een drukke lucht, bevallen van verdriet

Alle tapijten vliegtuigen zullen hier vallen,

Van de patronen waaruit je eerste februari is samengesteld