Старый мальчик - Вадим Курылёв

Что стало с тобой: твои губы черны,

И взгляд безответно уносится в небо.

И тень на лице от давней войны,

Где, кроме тебя, никто больше не был.

Красивые сны убегающих в даль,

Колеса стучат безобразные ритмы.

Ни снега, ни света, ни тьмы, ни дождя,

Лишь ветер поет свои странные рифмы.

По серому небу скользит твоя тень,

И мне по земле за тобой не угнаться,

Эй, старый мальчик, зачем ты здесь,

Может быть, что-то должно начаться, должно начаться.

По мокрому полю, молча вдвоем,

Сняв башмаки, чтоб земля не проснулась.

С тобой, словно в детстве, мы тихо идем,

Туда, где небо с землею сомкнулось.

И черные губы, беззубый рот

Шепчут неслышно, но я понимаю,

Мой старый мальчик, иди вперед, Дальше я не провожаю.

По серому небу скользит твоя тень,

И мне по земле за тобой не угнаться,

Эй, старый мальчик, зачем ты здесь,

Может быть, что-то должно начаться, должно начаться.

Wat is er met je gebeurd: je lippen zijn zwart,

En de onbeantwoorde blik gaat naar de hemel.

En de schaduw op het gezicht van de oude oorlog,

Waar, behalve jij, niemand anders was.

Mooie dromen van hen die wegrennen in de verte,

De wielen rammelen op lelijke ritmes.

Geen sneeuw, geen licht, geen duisternis, geen regen,

Alleen de wind zingt zijn vreemde rijmpjes.

Je schaduw glijdt over de grijze lucht,

En ik kan je op de grond niet bijhouden,

Hey ouwe jongen, waarom ben je hier

Misschien moet er iets beginnen, moet er iets beginnen.

Op het natte veld, zwijgend samen,

Mijn schoenen uitdoen zodat de aarde niet wakker wordt.

Met jou, als in de kindertijd, lopen we rustig,

Daar, waar de hemel en de aarde zich sloten.

En zwarte lippen, tandeloze mond

Ze fluisteren onhoorbaar, maar ik begrijp het

Mijn ouwe jongen, ga je gang, dan stuur ik je niet weg.

Je schaduw glijdt over de grijze lucht,

En ik kan je op de grond niet bijhouden,

Hey ouwe jongen, waarom ben je hier

Misschien moet er iets beginnen, moet er iets beginnen.