Vorstadt - Tua

Und da war immer die Angst, ich war wie in meinem Zimmer gefang’n

Es ist so zwanzig Jahre her, doch ich erinner' mich dran

Als ob es grade wär', auf die Straße lieber gar nicht mehr

Die sagten, dass sie morgen komm’n und mich schlagen werden

Vor der Schule oder nach der ersten

Im Park, aufm Weg zum Sport, ich fragte mich, wo die warten werden

Spiele starke Nerven und hoff', dass sie nix davon merken

Meine Freunde sind feige, aber ich werd' mich wehren

Und dabei war nie klar, wer die war’n, denn die war’n

Nur Phantome, große Brüder mit Phantasienamen

Nermin und Cihan, einer brutaler als der and’re

Meine Freunde verwandelten sich in niemand

Und jede Truppe von Jungs, die in der Gegend stand

Fühlte sich gefährlich an in meinem Überlebenskampf

Werde bloß kein Beta-Mann, Alphamännchen in Beta-Gestalt

Für Beta gehalten, schlägert sich halt

Hochhäuser an 'nem Feld, Vorstadt

Dann noch mehr Dorf als Großstadt

Hochhäuser an 'nem Feld, Vorstadt

Dann noch mehr Dorf als Großstadt

Hochhäuser an 'nem Feld, Vorstadt

Dann noch mehr Dorf als Großstadt

Und alles, was sie sagen, macht die stille Post

Und bläht sich in meinem Kinderkopf zu riesigen Bildern auf

Wir sagten: «Niemals trennen wir uns»

Das ist so zehn Jahre her und da war’n ständig die Jungs

Ich hatte Seiten gewechselt, man hatte Ängste vor uns

Du kannst auf die Fresse kriegen ohne Grenzen und Grund (yeah)

Socken über Hosen (yeah), so wie die Franzosen (yeah)

Jugendhaus, Breakdance, Training mit den Großen (yeah)

Remus und MacTwo, wir nannten sie beim Pseudonym

Wenn einer gelobt wurde, konnte man die Freude spür'n

Eltern aus aller Herren Länder, doch wir stolz auf unsre Stadt

Und wir dachten, unser Kaff ist Wunder was

Und wir hätten es verteidigt ohne Unterlass

Und jeden rund gemacht, der was Unbedachtes und Dummes sagt

Und die Zivibull’n gaben sich kumpelhaft

Kannten unsre Namen gut, wussten schon, wer Unsinn macht

Aber dann hätten die Jungs fast ein’n umgebracht

Die Hälfte von uns im Knast, plötzlich war es dunkel nachts

Paar hab’n umgedacht, paar tragen Kutten jetzt

Erhan meint: «Jedes Geschäft ist ein schmutziges»

Egal, ob du Putze bist oder 'n Puff besitzt

Und wenn sie nicht will, dann muss sie nicht

Hochhäuser an 'nem Feld, Vorstadt

Dann noch mehr Dorf als Großstadt

Hochhäuser an 'nem Feld, Vorstadt

Dann noch mehr Dorf als Großstadt

Hochhäuser an 'nem Feld, Vorstadt

Dann noch mehr Dorf als Großstadt

Und alles, was sie sagen, macht die stille Post

Ich scheiß' auf was sie labern, aber wissen will ich’s doch

In meiner Heimstadt

Auf den Straßen, auf der Straße

Das Polizei, Polizei mit Pistolen könnte nix etwas machen

Weil die Antwort kommt von Kalaschnikow-Schüssen

Von Gewehrmaschinen

Nun bin ich selten am Start, nur in der Welt von den Stars

Das mag auf viele von damals so wirken, doch grad mal die Hälfte ist wahr

Fahre den Wagen mit drei km/h vorbei an den Stell’n, wo wir war’n

Vielleicht ist da noch wer oder ich bin selber noch da

Und steh' grad inmitten von Lebensabschnitten

Die Stress miteinander angefangen hab’n, gehe dazwischen (was?)

Komm, mal vernünftig, gebe nach, mache auf Fünfzigjähriger

Und am nächsten Tag will ich irgendetwas sagen (fick ihn, fick ihn, fick ihn)

Nein, ich bin nicht mehr der Alte

Frage mich auch, was der war und was ich davon halte

C’est la vie, wie das Leben so geht

Ich such' einen Ort, an dem was entsteht

Wonach ich mich später mal sehn', wenn ich’s jemand erzähle

Und hier ist es nicht, als ob ich nur mal draußen wär'

Sondern mein altes Ich ist kein Zuhause mehr (ah, ah)

Ich such' ein neues und muss damit laufen lern’n

Ich weiß zwar noch nicht, wohin, aber genau, woher, Dicka

Hochhäuser an 'nem Feld (wuh), Vorstadt

Hochhäuser an 'nem Feld (wuh), Vorstadt, ah

Alles, was sie sagen, macht die stille Post

Alles, was sie sagen, macht die stille Post

Ich leb' hier nicht mehr, doch irgendwie immer noch

En er was altijd de angst, ik zat opgesloten in mijn kamer

Het is twintig jaar geleden, maar ik herinner het me

Alsof het nu is, ga ik liever helemaal niet de straat op

Ze zeiden dat ze morgen zouden komen om me te slaan

Voor school of na de eerste

In het park, op weg naar de sportschool, vroeg ik me af waar ze zouden wachten

Speel met sterke zenuwen en hoop dat ze niets merken

Mijn vrienden zijn lafaards, maar ik vecht terug

En het was nooit duidelijk wie ze waren, want dat waren ze

Gewoon fantomen, grote broers met mooie namen

Nermin en Cihan, de een nog bruter dan de ander

Mijn vrienden veranderden in niemand

En elke ploeg jongens die er stond

Voelde me gevaarlijk in mijn strijd om te overleven

Wees geen bètamannetje, alfamannetje in bètavorm

Verward voor bèta, alleen gevechten

Hoogbouw in een veld, buitenwijk

Dan nog meer dorp dan grote stad

Hoogbouw in een veld, buitenwijk

Dan nog meer dorp dan grote stad

Hoogbouw in een veld, buitenwijk

Dan nog meer dorp dan grote stad

En alles wat ze zeggen, doet de stille post

En blaast op tot enorme beelden in het hoofd van mijn kind

We zeiden: "We zullen nooit uit elkaar gaan"

Dat was tien jaar geleden en er waren altijd de jongens

Ik was van kant veranderd, mensen waren bang voor ons

Je kunt in je gezicht komen zonder grenzen en reden (ja)

Sokken over broeken (ja), zoals de Fransen (ja)

Jeugdhuis, breakdance, trainen met de volwassenen (ja)

Remus en MacTwo, we noemden ze bij hun pseudoniemen

Als iemand werd geprezen, kon je de vreugde voelen

Ouders van over de hele wereld, maar we zijn trots op onze stad

En we dachten dat onze stortplaats een wonder was

En we zouden het zonder ophouden hebben verdedigd

En verzamelde iedereen die iets onnadenkends en doms zegt

En de burgerlijke stieren gedroegen zich als maatjes

Kende onze namen goed, wist al wie er aan het dollen was

Maar toen hebben de jongens er bijna een vermoord

De helft van ons in de gevangenis, plotseling was het donker 's nachts

Een stel is van gedachten veranderd, een paar dragen nu een badjas

Erhan zegt: "Elk bedrijf is een vuile zaak"

Het maakt niet uit of je een stukadoor bent of een bordeel hebt

En als ze niet wil, dan hoeft ze niet

Hoogbouw in een veld, buitenwijk

Dan nog meer dorp dan grote stad

Hoogbouw in een veld, buitenwijk

Dan nog meer dorp dan grote stad

Hoogbouw in een veld, buitenwijk

Dan nog meer dorp dan grote stad

En alles wat ze zeggen, doet de stille post

Het kan me geen fuck schelen waar ze het over hebben, maar ik wil het weten

In mijn thuisstad

Op straat, op straat

De politie, politie met geweren konden niets doen

Omdat het antwoord komt van Kalashnikov-schoten

van wapenmachines

Nu sta ik zelden aan het begin, alleen in de wereld van de sterren

Voor velen lijkt het destijds misschien zo, maar de helft is waar

Rij met de auto met drie km/u langs de plaatsen waar we waren

Misschien is er iemand anders of ben ik er zelf nog

En ik zit midden in de levensfasen

Degenen die met elkaar stress begonnen, grijpen in (wat?)

Kom op, wees redelijk, geef toe, doe alsof je vijftig jaar oud bent

En de volgende dag wil ik alles zeggen (neuk hem, neuk hem, neuk hem)

Nee, ik ben niet meer dezelfde

Ik vraag me ook af wat het was en wat ik ervan vind

C'est la vie, hoe het leven gaat

Ik ben op zoek naar een plek waar iets ontstaat

Waar ik later naar uitkijk als ik het aan iemand vertel

En hier is het niet alsof ik gewoon buiten ben

Maar mijn oude ik is niet langer een thuis (ah, ah)

Ik ben op zoek naar een nieuwe en moet er nog mee leren lopen

Ik weet nog niet waar ik heen moet, maar precies waar vandaan, Dicka

Hoogbouw in een veld (wuh), buitenwijk

Hoogbouw in een veld (wuh), buitenwijk, ah

Alles wat ze zeggen, doet de stille post

Alles wat ze zeggen, doet de stille post

Ik woon hier niet meer, maar op de een of andere manier doe ik dat nog steeds