Sie - Tua

Sie gleitet mir durch die Hand, wie

Zeit auf Ibiza

So weich, ich will sie ergreifen in meinem Fieber, doch

Unereichbar bleibt sie

Gekleidet in Träume

Getragen vom warmen Wind in den Bäumen

Und ich suche sie verlor’n in der blinden Hitze meiner Zeit

Doch alle Straßen sagen: «Einsamkeit!»

Gerade als ich zu der Ahnung von Glück gelange

Erschlagen mich Sonnenstrahlen

Sie gleitet mir durch die Hand, wie

Zeit auf Ibiza

So leicht, eben gerade fliegt sie schon wieder

Und wie sie glänzt

Geblendet wende ich mich ab

Versteck' mich hinter mein' Hemden

Doch verbrenne in deren Schatten

Sie lässt Hitzewellen über den Boden zu mir gleiten

Wieder will ich sie greifen

Zu klein und einsam

Gerade als ich zu der Ahnung von Glück gelange

Erschlagen mich Sonnenstrahlen

Het glipt door mijn hand, zoals

Tijd op Ibiza

Zo zacht, ik wil haar vastpakken in mijn koorts, maar

Ze blijft onbereikbaar

Gekleed in dromen

Gedragen door de warme wind in de bomen

En ik zoek ze, verloren in de blinde hitte van mijn tijd

Maar alle straten zeggen: "Eenzaamheid!"

Net zoals ik het idee van geluk krijg

Zonnestralen raken me

Het glipt door mijn hand, zoals

Tijd op Ibiza

Zo licht, ze vliegt gewoon weer

En hoe ze straalt

Ik wend me af, verblind

Verstop je achter mijn shirts

Maar branden in hun schaduw

Ze laat golven van warmte over de vloer naar mij glijden

Ik wil haar weer grijpen

Te klein en eenzaam

Net zoals ik het idee van geluk krijg

Zonnestralen raken me