10 Jahre Musik - Tua

Ich hab' angefangen mit zwölf

Jetzt bin ich 22

Schier die Hälfte meines Lebens

Doch es scheint mir wie mein Ganzes

Niemals hat was and’res mein Leben so geprägt wie

Diese eine Liebe zu Musik, denn ich leb' sie

Leb' davon und leb' dafür, manchmal krieg' ich einen Schreck

Denn ich lebe nur noch in ihr, ansonsten fehlt Gefühl

Und glaub' mir wenn ich sage, ich schlaf' nicht gut

Ich sag' laut: «Ich habe den Mut.»

Und denk' mir: «Hab' ich den Mut?»

Sieh mich Stück für Stück Brücken einreißen

Zur Vergangenheit, das kein zweiter Weg mehr zu geh’n bleibt

Im Grunde habe ich mich niemals dafür entschieden

Vielmehr ist seit Tag Eins keine Liebe mehr geblieben für

Irgendwas anderes als das, was du hörst

Ich hab' alles aufgegeben, was mich auf dem Weg stört

Und würd' es wieder tun und werd' es weiter tun

Denn dies Ist alles was ich hab'

Sieh, ich mach' seit zehn Jahren Musik

Und manchmal denk' ich: «Alles hat sich verändert.»

Im nächsten Moment denk' ich: «Alles ist gleich.»

Nach zehn Jahren Musik

Und vielleicht ist der Spiegel nicht mehr erkennbar

Doch mein Spiegelbild ist das, was bleibt

Zehn Jahren Musik

Ich würde lügen, wenn ich sag', ich guck nicht

Mit einem lachenden und einem weinenden Auge zurück

Auf die ganze vergangene Zeit

Ich bin abertausende Kilometer auf all den Autobahn'

Hin und her gefahr’n

Und bin heute noch — ganz genau — kein Star

Fick das, im Endeffekt wurd' es erst wichtig, seit

Die Gerichtsvollzieher fragen, wo die Kohle denn bitte bleibt?

Und alter, mit der Zeit vergeht auch der Glanz von Allem

Das Musikgeschäft begrüßt dich mit einer Hand mit Krallen

Und dann siehst du die alten Idole sind Scheiße wert

Irgendwann vertraust du keinem mehr, herzlich Willkommen, Jungens!

Ich hab' die Schule geschmissen, zu Hause rausgeflogen

Freunde zuhauf verloren und wurd' dafür ausgebootet

Hoch geträumt und tief gefall’n und Depression' gehabt

Jeden geklatscht am Rande vom Knast und Drogenwrack

War niemals treu, nie vertraut und niemals geliebt

Außer bei der Ein', alter — zehn Jahre Musik

Doch scheiß auf rumheul’n, im Endeffekt ist alles gut

Ich sitz' nich' von neun bis fünf Uhr immer im selben Stuhl

Und egal wo ich hinkomm' in Deutschland, Hip-Hopper kenn’n mich

Ich bin unendlich dankbar für jeden, der noch Fan ist

Ich steh' im Publikum, feier' die Ander’n auch

Mach' vielleicht nicht mal die Musik, aber ich geb' Applaus

Ich hab' Respekt für jeden, der mit dem Herz dabei is'

Siehst du das gleich, dass Coolness noch immer Ehrlichkeit is'?

Und ich mein das nicht Hippie-mäßig, wenn es ein Problem gibt

Da hinten steh' ich, was ist los mit dir?

Manchmal glaub' ich, ich bin der letzte normale Typ

Der keine Filme schiebt und der sich bei allen Fragen bemüht

Wahrscheinlich weil ich dankbar bin, dass es mir möglich ist

Jeden Tag meines Lebens zu geben, für was Größeres

Nur wenn ich frage.

«Hörst du mich?», dann mein' ich: «Siehst.

…du wie mein Herz noch immer dafür schlägt — nach zehn Jahren Musik?»

Ik begon toen ik twaalf was

Nu ben ik 22

Bijna de helft van mijn leven

Maar het lijkt me mijn hele

Niets anders heeft ooit mijn leven zo gevormd als het heeft gedaan

Deze liefde voor muziek, omdat ik het leef

Leef ervan en leef ervoor, soms schrik ik

Omdat ik er alleen maar in woon, anders is er geen gevoel

En geloof me als ik zeg dat ik niet goed slaap

Ik zeg hardop: "Ik heb de moed."

En denk bij mezelf: "Heb ik de moed?"

Kijk hoe ik bruggen stukje bij beetje afbreek

Naar het verleden, dat geen andere weg overlaat

Eigenlijk heb ik nooit besloten om het te doen

Integendeel, sinds de eerste dag is er geen liefde meer voor geweest

Iets anders dan wat je hoort

Ik heb alles opgegeven wat me onderweg dwarszit

En zou het opnieuw doen en zal het blijven doen?

Want dit is alles wat ik heb

Kijk, ik maak al tien jaar muziek

En soms denk ik: "Alles is veranderd."

Het volgende moment denk ik: "Alles is hetzelfde."

Na tien jaar muziek

En misschien is de spiegel niet meer herkenbaar

Maar mijn spiegelbeeld is wat overblijft

Tien jaar muziek

Ik zou liegen als ik zei dat ik niet keek

Met een lachende en een huilende blik terug

Voor alle tijd die voorbij is

Ik heb al duizenden kilometers op de Autobahn'

Heen en weer rijden

En ik ben nog steeds - om precies te zijn - geen ster

Fuck dat, uiteindelijk werd het pas belangrijk sinds

De deurwaarders vragen waar de kolen zijn, alstublieft?

En kerel, met de tijd, doet de glans van alles dat ook

De muziekwinkel begroet je met een geklauwde hand

En dan zie je dat de oude idolen stront waard zijn

Op een gegeven moment vertrouw je niemand meer, welkom jongens!

Ik stopte met school, werd thuis getrapt

Verloor massaal vrienden en werd ervoor uitgelachen

Droomde hoog en viel diep en had een depressie

Iedereen klapte op de rand van de gevangenis en een drugswrak

Was nooit trouw, nooit vertrouwd en nooit geliefd

Behalve die ene, oude — tien jaar muziek

Maar verdomme zeuren, uiteindelijk komt alles goed

Ik zit niet altijd van negen tot vijf in dezelfde stoel

En waar ik ook ga in Duitsland, hiphoppers kennen mij

Ik ben oneindig dankbaar voor iedereen die nog steeds fan is

Ik zit in het publiek, vier ook de anderen

Misschien niet eens de muziek doen, maar ik geef het applaus

Ik heb respect voor iedereen die er is met hun hart

Zie je meteen dat koelte nog steeds eerlijkheid is?

En dat bedoel ik niet op een hippie manier, als er een probleem is

Ik sta daar achter, wat is er met jou aan de hand?

Soms denk ik dat ik de laatste normale man ben

Wie pusht geen films en wie probeert alle vragen te beantwoorden

Waarschijnlijk omdat ik dankbaar ben dat het voor mij mogelijk is

Elke dag van mijn leven opgeven voor iets groters

alleen als ik het vraag

«Hoor je me?», dan zeg ik: «Zie je wel.

… je hoe mijn hart er nog steeds voor klopt – na tien jaar muziek?”