Une saison de trop - Tryo

Elle a laissé juste un cil

Sur sa joue et c’est pour qu’il

La regarde encore une fois

Comme elle a plissé des yeux

Il a deviné son voeu

C’est le même a chaque fois

Un voyage

Et des ballons sur le rivages

Un râteau, une pelle et un seau

Un enfant sur le dos

Comme il peine

A offrir un prince à la reine

La belle quittera le château

Elle partira bientôt

Comme il n’ose pas lui dire

Tout finit dans un soupir

C’est le même à chaque fois

Et comme il fallait un geste

Il est pour celui qui reste

Glissera entre ses doigts

Et elle file

Vers une romance, un exil

Cherchera toujours le repos

Un enfant sur le dos

Elle voyage

Osera-t-il prendre le large

Son corsaire ou son hidalgo

Qu’elle aimera bientôt

Que la vie lui pardonne

Vers la fin de l’automne

De suivre les oiseaux

Et de semer les hommes

De redouter en somme

Une saison de trop

Se réveillent les caresses

Sous l’orage et les traverses

Quand le beau temps reviendra

Elle retrouvera le fil

Et le printemps sur son île

Qu’un autre partagera

Elle voyage

Et les cris d’enfants sur la plage

Trouveront enfin pour écho

Un enfant sur son dos

Le temps passé

Le vent frissonne

L’hiver menasse

Mais son corsaire, ou son hidalgo

Arrivera bientôt

Que la vie lui pardonne

Vers la fin de l’automne

De suivre les oiseaux

Et de semer les hommes

De redouter en somme

Une saison de trop

(Merci à adriien pour cettes paroles)

Ze liet slechts een wimper achter

Op zijn wang en dat is voor hem

Kijk haar nog een keer

Terwijl ze haar ogen vernauwde

Hij raadde haar wens

Het is elke keer hetzelfde

Een reis

En ballonnen aan de kust

Een hark, een schop en een emmer

Een kind op de rug

Hoe hij zwoegt

Een prins aanbieden aan de koningin

Schoonheid zal het kasteel verlaten

Ze gaat binnenkort weg

Omdat hij het haar niet durft te vertellen

Het eindigt allemaal in een zucht

Het is elke keer hetzelfde

En hoe het een verhuizing nodig had

Het is voor degene die over is

Zal door zijn vingers glippen

En ze draait

Op weg naar een romance, een ballingschap

Zal altijd rust zoeken

Een kind op de rug

Ze is op reis

Zal hij durven opstijgen?

Zijn zeerover of zijn hidalgo

Waar ze snel van zal houden

Moge het leven hem vergeven

Tegen het einde van de herfst

Om de vogels te volgen

En zaai mannen

Kortom, om bang voor te zijn

Een seizoen te veel

Maak de liefkozingen wakker

Onder de storm en de slapers

Als het mooie weer terugkeert

Ze zal de draad vinden

En lente op haar eiland

Dat een ander zal delen

Ze is op reis

En de kreten van kinderen op het strand

Zal eindelijk een echo vinden

Een kind op zijn rug

de afgelopen tijd

De wind siddert

de winter dreigt

Maar zijn zeerover, of zijn hidalgo

Zal snel aankomen

Moge het leven hem vergeven

Tegen het einde van de herfst

Om de vogels te volgen

En zaai mannen

Kortom, om bang voor te zijn

Een seizoen te veel

(Met dank aan Adrian voor deze teksten)