Serre-moi - Tryo

Embrasse-moi dessus bord

Viens mon ange retracer le ciel

J’irai crucifier ton corps

Pourrai-je dépunaiser tes ailes?

Embrasser, te mordre en même temps

Enfoncer mes ongles dans ton dos brûlant

Te supplier de me revenir

Et tout faire, ô tout, pour te voir partir

Viens !

Emmène-moi là-bas

Donne-moi la main que je ne la prenne pas

Écorche mes ailes, envole moi

Et laisse-toi tranquille à la fois

Mille fois entrelaçons-nous

Et lassons-nous même en dessous

Serre-moi encore serre-moi jusqu'à étouffer de toi

Il y a des salauds qui pillent le cœur des femmes

Et des femmes qui n’savent plus trop

D’où l’amour tire son charme

Papillon de fleur en fleur

D’amour en amour de cœur

Ceux qui n’ont qu’une étoile

Ou ceux qui brûlent leur voile

J’aime tes larmes quand tu aimes

Ta sueur, le sang rendons-nous amants

Qui se passionnent et qui se saignent

J’aime quand mon écorché est vivant

Je ne donne pas long feu à nos tragédies à nos adieux

Reviens-moi, reviens-moi (reviens-moi)

Tu partiras mieux comme ça

À force de se tordre, on en finirait par se mordre

À quoi bon se reconstruire

Quand on est adepte du pire

Malgré nous malgré nous

À quoi bon se sentir plus grand que nous

Deux grains de folie dans le vent

Deux âmes brûlantes

Deux enfants

kus me aan boord

Kom mijn engel, volg de lucht

Ik zal je lichaam kruisigen

Mag ik je vleugels strippen?

Kus, bijt je tegelijkertijd

Graaf mijn nagels in je hete rug

Ik smeek je om bij me terug te komen

En alles doen, oh alles, om je te zien gaan

Gewoon !

breng me er naar toe

Geef me je hand zodat ik hem niet aanneem

Vlieg met mijn vleugels, vlieg me weg

En laat je meteen met rust

Laten we duizend keer met elkaar verstrengelen

En vermoeid zelfs beneden

Houd me stevig vast, houd me vast totdat ik in je stik

Er zijn klootzakken die de harten van vrouwen plunderen

En vrouwen die het echt niet meer weten

Waar liefde zijn charme krijgt

Vlinder van bloem tot bloem

Van liefde tot hartliefde

Degenen die maar één ster hebben

Of degenen die hun sluier verbranden

Ik hou van je tranen als je liefhebt

Je zweet, bloed laten we geliefden maken

Wie raakt opgewonden en bloedt

Ik hou ervan als mijn gevilde leeft

Ik geef niet lang om onze tragedies en ons afscheid

Kom terug naar mij, kom terug naar mij (kom terug naar mij)

Zo ben je beter af

Door te kronkelen zouden we uiteindelijk bijten

Wat is het nut van wederopbouw?

Wanneer we in het slechtste geval bedreven zijn

ondanks ons ondanks ons

Wat heeft het voor zin om je groter te voelen dan wij?

Twee korrels waanzin in de wind

twee brandende zielen

twee kinderen