Un jugement sans appel - Tryo

Brasse le vent, Brasse le temps

Les voiles pleines vont de l’avant

Le combattant s’est peut etre enfouit

Croqueur de lune s’est endormi

On gardera en souvenirs

Une utopie sans devenir

En retrouvant dans ses affaires

Le Che Guevara en poster

Brasse le temps, courent les enfants

On les laisse, on les laisse passer devant

Les idées pleines, les illusions

Ont laissé place aux floraisons

Si on ressasse c’est bien loin

Les années passent et c’est enfin

Peut etre le moment d’en finir

Se taire et regarder grandir

Un jugement sans appel

C’est de l’oubli pour la mémoire

Une feuille blanche pour un trait noir

Mise de coté, pathétique

C’est du silence pour la musique

C’est du remords pour la déprime

La condition pour que tout rime

C’est de la lumière dans les voiles

Pour mieux s’en remettre aux étoiles

C’est la dernière respiration

Du citoyen dans sa maison

Une génération qui se tourne

Vers les enfants du baby-boom

Pour récupérer le pavé

Que son ancien à oublié

Fatigué de défaire la vie

Et prêt a tout refaire pour lui

Un jugement sans appel

Un jugement sans appel

Juste trouver de quoi s’asseoir

S’y plaire, trouver son «quelque part»

Savoir qu’on détourne la tête

De la flamme et de sa jeunesse

Regarder passer le flambeau

Le reconnaitre sans défauts

Et nos générations se tournent

Vers les enfants du baby-boom

Un jugement sans appel

Un jugement sans appel

Un jugement sans appel

Un jugement sans appel

Un jugement sans appel

Roer de wind, roer de tijd!

Volle zeilen ga je gang

De jager heeft misschien gegraven

Mooneater viel in slaap

We zullen in herinneringen blijven

Een utopie zonder te worden

In zijn spullen vinden

Che Guevara als poster

Roer de tijd, ren de kinderen

We laten ze, we laten ze passeren

Volle ideeën, illusies

Hebben plaatsgemaakt voor bloemen

Als we herhalen, is het een lange weg

De jaren gaan voorbij en het is eindelijk

Misschien is het tijd om te eindigen

Hou je mond en zie het groeien

Een laatste oordeel

Het is vergetelheid voor het geheugen

Een wit laken voor een zwarte lijn

Op de plank, zielig

Het is stilte voor de muziek

Het is spijt voor de depressie

De voorwaarde om alles te laten rijmen

Het is licht in de zeilen

Om beter op de sterren te vertrouwen

Het is de laatste adem

Van de burger in zijn huis

Een generatie die draait

Aan de babyboomers

Om de pad op te halen

Dat zijn oude vergat

Moe van het ongedaan maken van het leven

En klaar om het allemaal voor hem te doen

Een laatste oordeel

Een laatste oordeel

Zoek gewoon iets om te zitten

Geniet ervan, vind je "ergens"

Wetende dat we onze hoofden afwenden

Van de vlam en zijn jeugd

Kijk hoe de fakkel voorbijgaat

Herken hem zonder gebreken

En onze generaties draaien

Aan de babyboomers

Een laatste oordeel

Een laatste oordeel

Een laatste oordeel

Een laatste oordeel

Een laatste oordeel