Pas pareil - Tryo

C’est pas qu’on s’sente différents

Ou bien qu’on juge la vie

Mais qu’est-ce qu’on s’sent loin des gens

Quand on survole la ville sur son tapis

Et rire des gueules de déterrés

Au fond du métro parisien

Mais nous c’est pas pareil

On est crevé quand on s’lève le matin

Au prolo qui s'énerve

Accroché à sa voiture à crédit

A chaque feu rouge qui traîne

Dans les embouteillages de sa vie

À la fine rayure sur la carrosserie de sa connerie

Si chère si sacrée et si dure

Que sa femme à côté se plie

Moi je l’aime mon homme, je l’aime quand même

Sa femme qui fait marcher

À elle seule tout le télé-achat

Les feux d’l’amour

Ou les navets de Foucault d’Voici à Gala

À croire qu'ça les arrange

De laisser s’agglutiner les cons

Ça f’ra d’l’abruti pour demain

D’la chasse, d’la pêche des traditions

C’est pas qu’on s’sente différent

Quoique des fois un peu si

On comprend pas bien les gens

Alors on s’exclut de la partie

Un sentiment bizarre que le monde est peuplé de crétins

Mais nous c’est pas pareil, on dit pas qu’on regarde TF1

Mais nous c’est pas pareil…

Alors où est cachée la fine crème du genre humain

Qui vote son Le Pen au mois de mai

Qui rêve de Heider pour demain

Qui voudrait faire la peau à tous les grilleurs de priorité

Ou qui paye 100 euros pour voir la Dion ou Hallyday bourré?

À l’idée qu’on se fait du monde et de ses aléas

On est toujours le con de quelqu’un

Mais mon voisin le sait pas

Alors quand il hurle au silence

Je monte le son, y’a du bruit

Vive les beaufs et vive la France

J’assume ma connerie même la nuit

C’est pas qu’on s’sente différents

Ou bien qu’on juge la vie

Mais qu’est-ce qu’on s’sent loin des gens

Dès qu’ils donnent tous ensemble leur avis

Mais nous c’est pas pareil, son avis on le garde pour soi

Parait qu’on est tous un peu con

Dès qu’on est un peu plus de trois

Parait qu’on est tous un peu con

Dès qu’on est un peu plus de trois

Het is niet dat we ons anders voelen

Of we beoordelen het leven

Maar wat voel je je ver van mensen?

Wanneer je op je tapijt over de stad vliegt

En lachen om de gezichten van de opgegraven

Onderaan de metro van Parijs

Maar we zijn niet hetzelfde

We zijn moe als we 's ochtends wakker worden

Aan de prolo die boos wordt

Op krediet aan zijn auto hangen

Bij elk achterblijvend rood licht

In de files van zijn leven

Tot de fijne kras op het lichaam van zijn bullshit

Zo dierbaar, zo heilig en zo hard

Moge zijn vrouw hierna buigen

Ik hou van mijn man, ik hou toch van hem

Zijn vrouw die loopt

Al het telewinkelen alleen

De vuren van liefde

Of de rapen van Foucault van Voici à Gala

Om te geloven dat het bij hen past

Om de idioten samen te laten klonteren

Het zal dom zijn voor morgen

Jagen, visserijtradities

Het is niet dat we ons anders voelen

Hoewel soms een beetje zo

We begrijpen mensen niet goed

Dus we trappen onszelf uit het spel

Een raar gevoel dat de wereld vol idioten is

Maar we zijn niet hetzelfde, we zeggen niet dat we TF1 kijken

Maar we zijn niet hetzelfde...

Dus waar is het fijne neusje van de mensheid verborgen

Wie stemt er in mei op hun Le Pen?

Wie droomt er morgen van Heider

Wie zou alle prioritaire vleeskuikens willen doden?

Of wie betaalt 100 euro om de dronken Dion of Hallyday te zien?

Het idee dat we hebben van de wereld en zijn grillen

We zijn altijd iemands eikel

Maar mijn buurman weet het niet

Dus als hij in stilte schreeuwt

Zet het harder, er is geluid

Lang leve de rednecks en lang leve Frankrijk

Ik bezit mijn onzin zelfs 's nachts

Het is niet dat we ons anders voelen

Of we beoordelen het leven

Maar wat voel je je ver van mensen?

Zodra ze allemaal samen hun mening geven

Maar we zijn niet hetzelfde, zijn mening houden we voor onszelf

Het lijkt erop dat we allemaal een beetje dom zijn

Zodra we iets meer dan drie zijn

Het lijkt erop dat we allemaal een beetje dom zijn

Zodra we iets meer dan drie zijn