Yakamonéyé XXV - Tryo, Camille Esteban

Que faire, que faire?

Oh mais, mais qu’est-ce que j’vais faire?

Que faire, que faire?

Oh mais, mais qu’est-ce qu’il faut faire?

Que faire, que faire?

Oh mais, mais qu’est-ce qu’on va faire?

Que faire pour court-circuiter?

Que faire pour court-circuiter la conspiration?

Qui fait que, comme d’habitude, je vis au fil des saisons

Filin tendu en vue que le rêve soit illusion

Je les volerai bien pour de bon, vos montagnes de millions

Mais bon, il y a bien ma bagnole et mon chien

Le biberon du bébé, le baby-sitter qui vient demain

La bouffe, le loyer, la banque à rembourser

Babylone, ma bien-aimée, c’est pour toi que je vais bosser

Mais bon, il y a bien cette chose que j’ai en moi

Tu ne peux pas la toucher, il y a que moi qui la vois

Vision virtuelle venant des vents les plus lointains

Je suis vivant et en rêvant, je vois la vie comme elle vient

Le rêve commence, le rêve commence

Le rêve commence, le rêve commence

Le rêve commence, le rêve commence

Le rêve, rêve, commence, danse, danse, vagabond danse

Le rêve commence, je vole vite et bien, boum, boum

Pas de volant, les virages se négocient bien

Bien, voilà que maintenant, un voilier me prend

Et c’est toutes voiles dans le vent que je voyage à présent

Je n’ai pas vu de violence, tu as eu de la chance

Je n’ai pas vu de violence, sûrement pas en France

Je n’ai pas vu de violence, tu as eu de la chance

Je n’ai pas vu de violence (Danse, danse, vagabond danse)

Je n’ai pas vu de violence, dans de voitures, de villes

Et c’est en France que je poursuis mon exil

Je vis, je vois, j’oublie les imbéciles

Et c’est là qu’au loin j’aperçois une île

Très vite, je m’approche, sur l’eau je ricoche et pof

J’atterris devant le sourire d’un mioche

Dans sa main, un morceau de brioche

À côté de lui, un chien qui renifle ses poches

Ici, tout est bien, beaucoup mieux qu’au cinoche

L’air qu’on respire est sain, personne ne roule en Porsche

On est chez quelqu’un que je sais apprécier

Il est dans mes rêves depuis des dizaines d’années

On est chez mon frère, celui qui jamais nous envie

Celui qui aime la terre, l’eau, qui a les enfants pour amis

Lui, il sait se taire, on écoute ce qu’il dit

Car jamais, jamais, jamais de sa bouche n’apparaît le mépris

L’humour est son petit frère, l’amour son aîné

Son nom représente la Terre, il s’appelle Yakamonéyé

Chez Yakamonéyé, nan-nan, il y a pas de monnaie

Il y a pas de barbelés, nan-nan, pour t’empêcher d’entrer

Il y a pas mal de mouflets chez Yakamonéyé

Un peu de sensei, beaucoup de liberté

Mais qu’est-ce qu’on va manger, qu’est-ce qu’on va planter?

Il y a pas de quoi s’inquiéter, nan-nan, chez Yakamonéyé

Il y a pas de monnaie, y a plus de monnaie

Y a pas de monnaie, y a plus de monnaie, y a pas de monnaie

Je rêve, j’me promène et je rêve

Je rêve, j’me promène et je rêve

Je rêve, oui mon frère, et ça vaut tous mes mois de salaire

Ma couette est le repaire où j’mène une vie pépère

J’libère le monde amer et même si j’y reste fier

J’aurais du mal à refaire tout ce qui va de travers

Alors je traverse les océans pour trouver ce monde d’enfants

Fonçant, fonçant comme un dément vers ces gens plus cléments

J’y reste quelque temps tant que je peux y rester

Et quand le réveil sonne, j’ai l'énergie pour lutter

Car j’ai été chez mon frère, celui qui jamais nous envie

Celui qui aime la terre, l’eau, qui a les enfants pour amis

Lui, il sait se taire, on écoute ce qu’il dit

Car jamais, jamais, jamais de sa bouche n’apparaît le mépris

L’humour est son petit frère, l’amour son aîné

Son nom représente la Terre, il s’appelle Yakamonéyé

Chez Yakamonéyé, chez Yakamonéyé

Chez Yakamonéyé, chez Yakamonéyé

Parle-moi de toi, tes récits valent de l’or

Je veux surtout pas voyager du Sud jusqu’au Nord

Fais ta vie, comme toi, j’veux cette vie de Bohème

J’prendrais ma guitare, j’fais des sons et des poèmes

J’veux voir des sourires, ouais, des manos arriba

Ça va balancer c’soir, on se barre chez Hata

Ouais, j’arrive, j’vais même rejoindre mon Costa Rica

On est roots, nous, besoin d’Caraïbes mais pas de lilas

Prie, ce soir on est posé

On s’refait le monde comme Yakamonéyé

On s’barre de la vie, on parait peut-être utopique

Toute cette politique, on d’vrait pouvoir la contredire

Changer les choses, j’y crois si on y met la dose

Tout seul, c’est nul, à plusieurs c’est plus drôle

L’argent rend fou, j’crois qu’c’est ça

Ça les rend fourbes, ça fait mal

Fais donc pas ci, fais donc ça, on nous bassine avec tout ça

J’marche qu’en coups, moi, j’marche pas droit

J’veux qu’des couleurs, pas de noir

La haine rend foud, qu’est-ce tu crois?

Donnons d’l’amour, c’est mieux ça

Ouais, ouais

Wat te doen wat te doen?

Oh maar, maar wat ga ik doen?

Wat te doen wat te doen?

Oh maar, maar wat moet er gebeuren?

Wat te doen wat te doen?

Oh maar, maar wat gaan we doen?

Wat te doen bij kortsluiting?

Wat te doen om de samenzwering te kortsluiten?

Waardoor ik, zoals gewoonlijk, de seizoenen doorleef

Lijn uitgerekt om de droom een ​​illusie te maken

Ik zal ze voorgoed stelen, jouw bergen van miljoenen

Maar hey, daar is mijn auto en mijn hond

De babyfles, de oppas komt morgen

Het eten, de huur, de bank om terug te betalen

Babylon, mijn geliefden, het is voor jou dat ik zal werken

Maar hey, er is iets dat ik in me heb

Je kunt het niet aanraken, alleen ik kan het zien

Virtueel zicht vanaf de verste wind

Ik leef en droom, ik zie het leven zoals het komt

De droom begint, de droom begint

De droom begint, de droom begint

De droom begint, de droom begint

De droom, droom, begin, dans, dans, zwerverdans

De droom begint, ik vlieg snel en goed, boem, boem

Geen stuur, bochten goed te onderhandelen

Nou, nu neemt een zeilboot me mee

En het zijn allemaal zeilen in de wind waarmee ik nu reis

Ik heb geen geweld gezien, je had geluk

Ik heb geen geweld gezien, zeker niet in Frankrijk

Ik heb geen geweld gezien, je had geluk

Ik heb geen geweld gezien (Dans, dans, zwerverdans)

Ik heb geen geweld gezien, in auto's, in steden

En het is in Frankrijk dat ik mijn ballingschap voortzet

Ik leef, ik zie, ik vergeet dwazen

En daar zie ik in de verte een eiland

Heel snel kom ik dichtbij, op het water kets ik af en poef

Ik land voor de glimlach van een snotaap

In zijn hand een stuk brioche

Naast hem zit een hond aan zijn zakken te snuffelen

Hier is alles goed, veel beter dan in de bioscoop

De lucht die we inademen is gezond, niemand rijdt in een Porsche

We zijn bij iemand thuis die ik weet te waarderen

Hij is al tientallen jaren in mijn dromen

We zijn bij mijn broer, degene die nooit jaloers op ons is

Degene die van de aarde en het water houdt, die kinderen heeft als vrienden

Hij, hij weet hoe hij moet zwijgen, we luisteren naar wat hij zegt

Want nooit, nooit, nooit komt er minachting uit zijn mond

Humor is zijn kleine broertje, hou van zijn oudste

Zijn naam vertegenwoordigt de aarde, zijn naam is Yakamonéyé

Bij Yakamonéyé, nan-nan, is er geen verandering

Er is geen prikkeldraad, nah-nan, om je buiten te houden

Er zijn nogal wat muffins bij Yakamonéyé

Een beetje sensei, veel vrijheid

Maar wat gaan we eten, wat gaan we planten?

Er is niets om je zorgen over te maken, nan-nan, bij Yakamonéyé

Er is geen verandering, er is geen verandering meer

Er is geen geld, er is geen geld meer, er is geen geld

Ik droom, ik loop en ik droom

Ik droom, ik loop en ik droom

Ik droom, ja bro, en het is al mijn maandsalaris waard

Mijn dekbed is het hol waar ik een zacht leven leid

Ik laat de bittere wereld los en ook al blijf ik er trots op

Ik zou het moeilijk vinden om alles opnieuw te doen wat fout ging

Dus ik steek oceanen over om deze wereld van kinderen te vinden

Onstuimig, haastend als een gek naar deze vriendelijkere mensen

Ik blijf daar een tijdje zolang ik daar kan blijven

En als het alarm afgaat, heb ik de energie om te vechten

Omdat ik bij mijn broer ben geweest, degene die nooit jaloers op ons is

Degene die van de aarde en het water houdt, die kinderen heeft als vrienden

Hij, hij weet hoe hij moet zwijgen, we luisteren naar wat hij zegt

Want nooit, nooit, nooit komt er minachting uit zijn mond

Humor is zijn kleine broertje, hou van zijn oudste

Zijn naam vertegenwoordigt de aarde, zijn naam is Yakamonéyé

Bij Yakamonéyé, bij Yakamonéyé

Bij Yakamonéyé, bij Yakamonéyé

Vertel me over jezelf, je verhalen zijn goud waard

Ik wil vooral niet van het zuiden naar het noorden reizen

Leef je leven, zoals jij, ik wil dit bohemien leven

Ik zou mijn gitaar pakken, ik maak geluiden en gedichten

Ik wil een glimlach zien, ja, manos arriba

Het gaat knallen vanavond, we gaan naar Hata's

Ja, ik kom, ik ga zelfs naar mijn Costa Rica

We zijn wortels, we hebben Caraïben nodig, maar geen lila

Bid, vanavond zijn we klaar

We maken de wereld opnieuw zoals Yakamonéyé

We gaan uit het leven, we lijken misschien utopisch

Al deze politiek, we zouden het moeten kunnen tegenspreken

Verander dingen, ik geloof erin als je de dosis geeft

Alleen is klote, samen is het grappiger

Geld maakt je gek, ik denk dat dat het is

Het maakt ze bedrieglijk, het doet pijn

Doe dit niet, doe dat, we zijn er allemaal mee genaaid

Ik loop alleen in slagen, ik, ik loop niet recht

Ik wil alleen kleuren, niet zwart

Haat maakt je gek, wat denk je?

Laten we liefde geven, dat is beter

Jaaa Jaaa