The Little Lady Preacher - Tom T. Hall

Oh, the little lady preacher from the limestone church

Ill never forget her, I guess

She preached each sunday mornin on the local radio

With a big black Bible and a snow-white dress

She was 19 years of age and was developed to a fault

But I will admit she knew the Bible well

A little white lace hanky marked the text that she would use

Shed breathe into that microphone and send us all to hell

She had a guitar picker by the name of luther short

A hairy-legged soul lost out in sin

She would turn and smile at luther when the program would commence

With a voice as sweet as angels she would break out in a hymn

I was pickin for her too with what we call the doghouse bass

I clung to every word that passed her lips

She was down on booze and cigarettes and high on days to come

And shed punctuate the prophecy with movements of her hips

The lord knows how I loved her, he was there each time she preached

But ol luther took her home each sunday morn

Lookin back I still recall the way it hurt my tender pride

I longed to be a hero but theyre made not born

Sometimes ol luther showed up at the studio half-tight

And smokin was a thing he liked to do She never said a word to him but said a prayer for me I told her in a way that Id been prayin for her too

One sunday her old man showed up and said that she was gone

Said she and brother luther had a call

I can see me standin in that studio that day

I had to face the heartbreak, unemployment and all

I dont know where they are cause I aint seen them people since

Lord if I judge em let me give em lots o room

I know ol luther short and hes a hard ol boy to change

And Ive often sat and wondered who it was converted whom

Oh, de kleine vrouwelijke prediker van de kalkstenen kerk

Ik zal haar nooit vergeten, denk ik

Ze preekte elke zondagochtend op de lokale radio

Met een grote zwarte Bijbel en een sneeuwwitte jurk

Ze was 19 jaar oud en werd ontwikkeld tot een fout

Maar ik geef toe dat ze de Bijbel goed kende

Een kleine witte kanten zakdoek markeerde de tekst die ze zou gebruiken

Werp adem in die microfoon en stuur ons allemaal naar de hel

Ze had een gitaarplukker genaamd Luther Short

Een ziel met harige benen verloren in de zonde

Ze draaide zich om en glimlachte naar luther als het programma zou beginnen

Met een stem zo lief als engelen zou ze uitbreken in een hymne

Ik was ook voor haar aan het kiezen met wat we de hondenhokbas noemen

Ik klampte me vast aan elk woord dat over haar lippen kwam

Ze was dronken van de drank en sigaretten en high op de komende dagen

En werp accentueert de profetie met bewegingen van haar heupen

De heer weet hoeveel ik van haar hield, hij was er elke keer dat ze predikte

Maar ol luther nam haar elke zondagochtend mee naar huis

Als ik terugkijk, herinner ik me nog steeds hoe het mijn tedere trots kwetste

Ik verlangde ernaar een held te zijn, maar ze zijn niet geboren

Soms kwam ol luther half dicht in de studio opdagen

En roken was iets wat hij graag deed. Ze zei nooit een woord tegen hem, maar bad voor mij. Ik vertelde haar op een manier dat ik ook voor haar had gebeden

Op een zondag kwam haar oude man opdagen en zei dat ze weg was

Zei dat zij en broer luther een telefoontje hadden

Ik zie me die dag in die studio staan

Ik moest het liefdesverdriet, de werkloosheid en alles onder ogen zien

Ik weet niet waar ze zijn, want ik heb ze sindsdien niet meer gezien

Heer, als ik ze veroordeel, laat me ze veel ruimte geven

Ik ken luther short en hij is een moeilijke jongen om te veranderen

En ik heb vaak gezeten en me afgevraagd wie wie bekeerd was