Moj Dida I Ja - Thompson

Preko polja kroz sjećanje ide,

kršan čovik, tvrde brade side.

Pamtim pogled, tu toplinu oka

i svaka riječ je bila mu duboka.

Čvrst je dida bio kao stijena,

hrabra srca i kamenih gena.

Sva je mudrost utkana u njemu,

njegove su priče učile me svemu:

«Poštenim putem ići,

bit će teško znaj,

al' samo ćeš tako stići

gdje je vječni sjaj.»

Ej, da mi je s tobom,

kao prije dočekati zore,

pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje.

Moj dida i ja, prijatelja dva,

drugo vrijeme — ista sudbina.

Gleda na me planina Svilaja

sa očima njegovoga sjaja.

Crpio je snagu tamo gore,

planina mu iscrtala bore.

Njegove su ispucale ruke,

meni bile kao mirne luke.

Kako da mu zahvalim na svemu,

sinu ime dao sam po njemu.

«Poštenim putem ići,

bit će teško znaj,

al' samo ćeš tako stići,

gdje je vječni sjaj.»

Ej, da mi je s tobom,

kao prije dočekati zore,

pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje.

Moj dida i ja, prijatelja dva,

drugo vrijeme — ista sudbina.

Ej, da mi je pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje,

pa da viknem jače od oluje,

da me dida još jedan put čuje.

Ej, da mi je s tobom,

kao prije dočekati zore,

pogledati dolje,

sa Svilaje na Petrovo polje.

Moj dida i ja, prijatelja dva,

drugo vrijeme — ista sudbina.

Over het veld door het geheugen gaat,

gebroken man, harde baard kant.

Ik herinner me de blik, die warmte van het oog

en elk woord was diep voor hem.

Opa was vast als een rots,

dappere harten en stenen genen.

Alle wijsheid is in hem verweven,

zijn verhalen hebben me alles geleerd:

"Ga de eerlijke weg,

het zal moeilijk zijn om te weten

maar dat is de enige manier om er te komen

waar eeuwige pracht is."

Hé, ik ben bij je,

zoals voorheen om de dageraad te verwelkomen,

kijk naar beneden

van Svilaja tot Petrovo Polje.

Mijn grootvader en ik, twee vrienden,

een andere keer - hetzelfde lot.

De berg Svilaja kijkt naar mij

met de ogen van zijn pracht.

Hij putte daar kracht uit,

de berg trok rimpels voor hem.

Zijn handen kraakten,

voor mij waren ze als vredige havens.

Hoe kan ik hem bedanken voor alles,

Ik heb mijn zoon naar hem vernoemd.

"Ga de eerlijke weg,

het zal moeilijk zijn om te weten

maar dat is de enige manier om er te komen,

waar eeuwige pracht is."

Hé, ik ben bij je,

zoals voorheen om de dageraad te verwelkomen,

kijk naar beneden

van Svilaja tot Petrovo Polje.

Mijn grootvader en ik, twee vrienden,

een andere keer - hetzelfde lot.

Hé, laten we eens naar beneden kijken,

van Svilaja tot Petrovo Polje,

zodat ik luider kan schreeuwen dan de storm,

dat opa me nog een keer hoort.

Hé, ik ben bij je,

zoals voorheen om de dageraad te verwelkomen,

kijk naar beneden

van Svilaja tot Petrovo Polje.

Mijn grootvader en ik, twee vrienden,

een andere keer - hetzelfde lot.