Катти Сарк - The Dartz

Похоже, мир кончается?

И чайки возвращаются,

Прощаются, уходят в небеса.

И больше нет ни паруса

От Бристоля до Кадиса,

Когда сгорела «Катти Сарк».

Когда сгорела «Катти Сарк»

В лучах холодного рассвета,

И, словно инеем одета,

Ушла на лёгких парусах, —

Открыв газету поутру,

Один моряк сказал другому:

«Давай, приятель, ближе к дому,

Помянем старшую сестру.

Её сгоревший такелаж

Не подойдёт для долгих гонок»

А штурман плакал, как ребёнок,

Прочтя в газете репортаж, —

И вдоль прибрежных городов

Летел сигнал, быстрее вздоха, —

Сгорела, кончилась Эпоха

Великих Парусных Судов.

Когда сгорела «Катти Сарк»,

Я видел сон в своей каюте:

Дома, где спят чужие люди,

Холодный утренний Гайд-Парк

Но, выше кранов и мостов,

Причалов и безлюдных баров,

На гряни яви и кошмаров

Скользит серебрянный остов —

Куда-то вдаль, за маяки,

Оставив крест на звёздном небе,

И корабли на ближнем рейде

Дают протяжные гудки,

И вдоль прибрежных городов

Летит сигнал быстрее вздоха:

Сгорела, кончилась Эпоха

Великих Парусных Судов.

Похоже, мир кончается,

И чайки возвращаются,

Прощаются, уходят в небеса.

И больше нет ни паруса

От Бристоля до Кадиса,

Когда сгорела «Катти Сарк».

Lijkt het alsof de wereld vergaat?

En de meeuwen zijn er weer

Ze nemen afscheid, gaan naar de hemel.

En er is geen zeil meer

Van Bristol naar Cádiz

Toen de Cutty Sark afbrandde.

Toen de Cutty Sark afbrandde

In de stralen van de koude dageraad,

En, alsof hij met vorst gekleed was,

Ze vertrok op lichte zeilen, -

Morgen de krant openen

De ene zeeman zei tegen de andere:

"Kom op, vriend, dichter bij huis,

Laten we de oudere zus niet vergeten.

Haar verbrande tuigage

Niet geschikt voor lange vluchten"

En de navigator huilde als een kind,

Een verslag lezen in een krant,

En langs de kuststeden

Een signaal vloog, sneller dan een ademhaling, -

Burn-out, het tijdperk is voorbij

Grote zeilschepen.

Toen de Cutty Sark afbrandde

Ik had een droom in mijn hut:

Huizen waar vreemden slapen

Koude ochtend Hyde Park

Maar boven kranen en bruggen,

Pieren en verlaten bars,

Op de rand van realiteit en nachtmerries

Verschuifbaar zilveren frame -

Ergens in de verte, voorbij de vuurtorens,

Het kruis achterlatend in de sterrenhemel,

En schepen in de nabije rede

Ze geven lange pieptonen,

En langs de kuststeden

Het signaal vliegt sneller dan een ademhaling:

Burn-out, het tijdperk is voorbij

Grote zeilschepen.

Het lijkt erop dat de wereld vergaat

En de meeuwen zijn er weer

Ze nemen afscheid, gaan naar de hemel.

En er is geen zeil meer

Van Bristol naar Cádiz

Toen de Cutty Sark afbrandde.