What A Horrible Night To Have A Curse - The Black Dahlia Murder

This twisted wretched place shadowed by the utmost darks of hell

in dreams of black beyond the bounds of a withered witch"s spell

where the doors surely are locked when the sun threatens to wane

where shamblers dwell in dim moon light beyond the warmth of day

liars line the roads at dawn watchful eyes are upon you held

sacred weapons to the sacred revealed to be unleashed upon the council of hell

blood flows down the streets at night where wolves cry out for flesh

where a horrible curse taints the woodlands nearby with the forms of the

walking dead

unholy inversion of hope twisting the faith of the meek into hate

driven insane by the dark one to bring forth the foul biddings he speaks

the undead are among us at dawn they shrink back to their silken beds

they dance by night and drink the blood of a child"s broken neck

his spires are growing taller still their shadows stretching throughout the land

freeing the evils that sleep within the weaker minds of man

into the tower never go the horrors multiply

gears can mince the strongest ones leaving heroes paralyzed

the rivers flow with poison the sands swallow you whol

the ghouls that roam this darkened wood are thirsting for your throat

Deze verwrongen, ellendige plek overschaduwd door de uiterste duisternis van de hel

in dromen van zwart buiten de grenzen van de betovering van een verdorde heks

waar de deuren zeker op slot zijn als de zon dreigt af te nemen

waar shamblers wonen in het schemerige maanlicht voorbij de warmte van de dag

leugenaars langs de wegen bij het ochtendgloren waakzame ogen zijn op je gericht

heilige wapens voor het heilige geopenbaard om te worden losgelaten op de raad van de hel

bloed stroomt 's nachts door de straten waar wolven schreeuwen om vlees

waar een afschuwelijke vloek de nabijgelegen bossen besmet met de vormen van de

lopende dood

onheilige omkering van hoop die het geloof van de zachtmoedigen in haat verdraait

tot waanzin gedreven door de duistere om de vuile biedingen voort te brengen die hij spreekt

de ondoden zijn bij het ochtendgloren onder ons, ze krimpen terug in hun zijden bedden

ze dansen 's nachts en drinken het bloed van de gebroken nek van een kind

zijn torenspitsen worden groter en hun schaduwen strekken zich uit over het land

het bevrijden van het kwaad dat slaapt in de zwakkere geesten van de mens

in de toren ga nooit de verschrikkingen vermenigvuldigen

versnellingen kunnen de sterkste hakken, waardoor helden verlamd raken

de rivieren stromen met vergif het zand slokt je helemaal op

de geesten die door dit donkere bos zwerven, dorsten naar je keel