Everything Went Black - The Black Dahlia Murder

Crawling the walls through every crack and crevice

Teems blackness washing over the windowpanes

Painting the buildings in between

Creeping down the alley ways consuming every street

Soundless swarm of nothingness sure to doom us all

Pulling screaming earthlings into its toothless jaws

Endlessly beginning spreading with no sign of stop

Horror of horrors truly maddening in size

Running just prolongs the end inevitably it strides

Where has it come from?

How can it be stopped?

So quickly we’re to meet our end our empire we have lost

Karmatic Armageddon no religion could foresee

A planet once forsaken not even a memory

Streetlights bend into the void cars enveloped whole

Darkness deeper than a blindman’s sleep

Soon to paint the world

Insatiable its hunger it drinks the sea without a belch

Stretching to the other side where it is sure to meet itself

Unearthly vacuum devouring the hourglass now empty

It’s time to say goodbye

Watching your life flash before mortal eyes

Terror fills your heart screams of anguish greet your ears

Living death voracious

Insidious impervious to damage

We are slaughtered as if lambs

Horror of horrors truly maddening in size

Running just prolongs the end inevitably it strides

Where has it come from?

How can it be stopped?

So quickly we’re to meet our end our empire we have lost

Karmatic Armageddon no religion could foresee

A planet once forsaken not even a memory

Door elke kier en spleet door de muren kruipen

Wemelt zwartheid die over de ruiten spoelt

De gebouwen ertussen schilderen

Kruipend door de steegjes die elke straat verslinden

Geluidloze zwerm van niets die ons zeker zal verdoemen

Schreeuwende aardbewoners in zijn tandeloze kaken trekken

Eindeloos beginnen met strooien zonder teken van stop

Horror van horror, echt gek van formaat

Hardlopen verlengt het einde dat het onvermijdelijk maakt

Waar komt het vandaan?

Hoe kan het worden gestopt?

Dus snel zullen we ons einde ontmoeten, ons rijk dat we hebben verloren

Karmatic Armageddon had geen religie kunnen voorzien

Een ooit verlaten planeet, zelfs geen herinnering

Straatverlichting buigen in de leegte auto's geheel omhuld

Duisternis dieper dan de slaap van een blinde

Binnenkort om de wereld te schilderen

Onverzadigbaar zijn honger, hij drinkt de zee zonder oprispingen

Zich uitstrekkend naar de andere kant waar het zichzelf zeker zal ontmoeten

Onaards vacuüm verslindt de zandloper die nu leeg is

Het is tijd om afscheid te nemen

Je leven zien flitsen voor sterfelijke ogen

Angst vult je hart, schreeuw van angst begroet je oren

Levende dood vraatzuchtig

Verraderlijk ongevoelig voor schade

We worden geslacht alsof we lammeren zijn

Horror van horror, echt gek van formaat

Hardlopen verlengt het einde dat het onvermijdelijk maakt

Waar komt het vandaan?

Hoe kan het worden gestopt?

Dus snel zullen we ons einde ontmoeten, ons rijk dat we hebben verloren

Karmatic Armageddon had geen religie kunnen voorzien

Een ooit verlaten planeet, zelfs geen herinnering