Necropolis - The Black Dahlia Murder

Father, I know that you’ve witnessed a darkness in me

'Twas spawned in shadows of the old gallow’s tree

I’m but a sad, depraved reflection of our inhumanity

The warped exaggeration of the lost and darkest of dreams

Bring forth a wrath of cleansing fire

Here now in mankind’s bleakest hour

Born of a casket, I’m the heir to a corpse

I’ve eyes that see maggots through the thin flesh they bore

I shall bloody my hands 'til the last breath be torn from me

So blindly we walk the winds of these plagued streets

Dead, the once feeling part of me

O lord divine, please break this silence

Destroy your race of faceless liars

At the edge of existence

We the clays of intention have ripened in your image

Ah, the binds of tradition

Your archaic deception numbs our empty beings

City that sleeps on a million graves

In a world full of hatred, to fear enslaved

Countless;

the dead slaughtered in your name

Not an utter of your voice have you once repaid

No above, no below, just a man letting go

When all my earthly desire is disowned

No screaming sirens should sound

No revelations profound

Simply lowered into the ground

That’s just what I’ll be, dead in the dirt

So blindly we walk the winds of these plagued streets

Dead, the once feeling part of me

Bring forth a wrath of cleansing fire

Here now in mankind’s bleakest hour

O lord divine, please break this silence

Destroy your race of faceless liars

Necropolis

Vader, ik weet dat u getuige bent geweest van een duisternis in mij

'Het werd voortgebracht in de schaduwen van de oude galgboom'

Ik ben slechts een trieste, verdorven weerspiegeling van onze onmenselijkheid

De verwrongen overdrijving van de verloren en donkerste dromen

Breng een toorn van reinigend vuur voort

Hier nu in het somberste uur van de mensheid

Geboren uit een kist, ik ben de erfgenaam van een lijk

Ik heb ogen die maden zien door het dunne vlees dat ze droegen

Ik zal mijn handen bebloeden tot de laatste adem uit me wordt gescheurd

Dus we lopen blindelings door de wind van deze geteisterde straten

Dood, het ooit gevoelde deel van mij

O goddelijke heer, verbreek alstublieft deze stilte

Vernietig je ras van gezichtsloze leugenaars

Aan de rand van het bestaan

Wij, de klei van intentie, zijn gerijpt naar uw beeld

Ah, de banden van de traditie

Je archaïsche bedrog verdooft onze lege wezens

Stad die slaapt op een miljoen graven

In een wereld vol haat, tot slaaf gemaakt te vrezen

talloze;

de doden die in jouw naam zijn afgeslacht

Geen woord van je stem heb je ooit terugbetaald

Nee boven, nee onder, gewoon een man die loslaat

Wanneer al mijn aardse verlangen wordt verstoten

Er mogen geen gillende sirenes klinken

Geen diepgaande onthullingen

Gewoon in de grond laten zakken

Dat is precies wat ik zal zijn, dood in de modder

Dus we lopen blindelings door de wind van deze geteisterde straten

Dood, het ooit gevoelde deel van mij

Breng een toorn van reinigend vuur voort

Hier nu in het somberste uur van de mensheid

O goddelijke heer, verbreek alstublieft deze stilte

Vernietig je ras van gezichtsloze leugenaars

Necropolis