Deathmask Divine - The Black Dahlia Murder

Removal of the eyes gives my heart a saddened chill

I preserve them in formaldehyde to gaze upon at will

How their greenish flecks befall me that starlit winters night

How I lost all that I ever was while locked within their sight

Before you sits a broken man

With your fragile pinkish heart in hand

Peculiar how it can hurt so bad

While love is only in the mind

I sew the gaping chestwork

Each thread is made with love

The bosom where I would rest

My face is covered in your blood

No, this is not the end

You’ll live on eternally

Oh lord, it’s not the end

My secret you’ll forever be!

I interrupt this transformation a familiar lust swelling in me

A long and soulful kiss the shades are drawn the living world can’t see

The coil of entrails how curious the smell

How pungent to my eager nostrils hands further compelled

No, no it’s not the end,

Forever you’ll be in my arms!

I could never let you go!

My darling cold and blue

I wonder are you dreaming still

Spread eagled blood removed

I weave the sucking trocar beneath your bruising skin

Tonight I’ll lay beside you darling in necromantic sin

Pinned to the bed sheets like a Prized butterfly you’re mine

I hear your voice echoing so deeply inside

I did my best to love you while you did live and breathe

This tender taxidermy trophy of the bereaved

I could never let you go!

My darling cold and blue

I wonder are you dreaming still

Spread eagled blood removed

I weave the sucking trocar beneath your bruising skin

Tonight I’ll lay beside you darling in necromantic sin

Het verwijderen van de ogen geeft mijn hart een bedroefde rilling

Ik bewaar ze in formaldehyde om naar believen naar te staren

Hoe hun groenachtige vlekjes mij overkomen die met sterren verlichte winternacht

Hoe ik alles verloor wat ik ooit was terwijl ik opgesloten zat in hun zicht

Voordat je een gebroken man gaat zitten

Met je fragiele roze hart in de hand

Bijzonder hoe het zo'n pijn kan doen

Terwijl liefde alleen tussen de oren zit

Ik naai het gapende borstwerk

Elke thread is met liefde gemaakt

De boezem waar ik zou rusten

Mijn gezicht zit onder je bloed

Nee, dit is niet het einde

Je zult eeuwig voortleven

Oh heer, het is niet het einde

Mijn geheim dat je voor altijd zult zijn!

Ik onderbreek deze transformatie een bekende lustzwelling in mij

Een lange en gevoelvolle kus, de tinten zijn getekend die de levende wereld niet kan zien

De spoel van ingewanden hoe merkwaardig de geur

Hoe scherp voor mijn gretige neusgaten handen verder gedwongen

Nee, nee, het is niet het einde,

Voor altijd ben je in mijn armen!

Ik zou je nooit kunnen laten gaan!

Mijn lieveling koud en blauw

Ik vraag me af of je nog steeds droomt?

Verspreid adelaarsbloed verwijderd

Ik weef de zuigende trocar onder je gekneusde huid

Vanavond lig ik naast je schat in necromantische zonde

Vastgemaakt aan de lakens als een gewaardeerde vlinder, je bent van mij

Ik hoor je stem zo diep van binnen echoën

Ik heb mijn best gedaan om van je te houden terwijl je leefde en ademde

Deze tedere taxidermische trofee van de nabestaanden

Ik zou je nooit kunnen laten gaan!

Mijn lieveling koud en blauw

Ik vraag me af of je nog steeds droomt?

Verspreid adelaarsbloed verwijderd

Ik weef de zuigende trocar onder je gekneusde huid

Vanavond lig ik naast je schat in necromantische zonde