Warborn - The Black Dahlia Murder

Amidst a swirling din of smoke and screaming on the battlefield

Reared on the teat of my dead mother war

Hardened to stone through abuse;

mocked beaten and scorned

A bayonet-severed umbilical cord

The wind sings its sweet lullaby through

A black and hollowed ribcage

I’m to die in battle divine with the flames as my grave

This realm of inhuman carnage

Where the blood eternally rains

To my brothers who’ve fallen before me

I will walk with you again

This is my demented playground

The horizon is howling ablaze

A skeletal village illuminates the sky

As fire destroys their grains

With glee, I rape and torture

My pleasure is inflicting pain

With a vigor unholy, I’ll fight to my doom

Till I’ve vanquished the Christian God’s ways

Oh, it must be such a different world

To which those on the outside exist

At least I know who loves me here

No delusions: all weakness dismissed

An era of inhuman tragedy

To be ushered by my iron hand

The ovens bellowed to crematory highs

To dispose of the god-fearing man

Temidden van een wervelend lawaai van rook en geschreeuw op het slagveld

Opgegroeid op de speen van mijn dode moeder oorlog

Door misbruik tot steen gehard;

bespot, geslagen en geminacht

Een door bajonet doorgesneden navelstreng

De wind zingt zijn zoete slaapliedje door

Een zwarte en uitgeholde ribbenkast

Ik moet sterven in een goddelijke strijd met de vlammen als mijn graf

Dit rijk van onmenselijke slachting

Waar het bloed eeuwig regent

Aan mijn broers die voor mij zijn gevallen

Ik ga weer met je mee

Dit is mijn demente speeltuin

De horizon huilt in vuur en vlam

Een skeletachtig dorp verlicht de lucht

Terwijl vuur hun granen vernietigt

Met vrolijkheid verkracht en martel ik

Mijn plezier is het toebrengen van pijn

Met een onheilige kracht vecht ik tot mijn ondergang

Tot ik de wegen van de christelijke God heb overwonnen

Oh, het moet zo'n andere wereld zijn

Waartoe die aan de buitenkant bestaan

Ik weet tenminste wie hier van me houdt

Geen waanideeën: alle zwakte afgewezen

Een tijdperk van onmenselijke tragedie

Om te worden ingeluid door mijn ijzeren hand

De ovens brulden tot crematoriumhoogten

Om van de godvrezende man af te komen