To a Breathless Oblivion - The Black Dahlia Murder

The chair’s been kicked

A rope tied to the rafters

Blue faced and broken necked I sigh

Relieving my vision from the sick mocking stare

Of that hated sun burning the sky

Slumped like a headless scarecrow

Cold and limp against the wall

Blood paints a pattern of rorschach’s design

Thawing the winter that burdens this heart

Shit stained and shameful

An exit in disgrace

Not a splash, but just a ripple left

I end this life in vain

In vain

In the dead of the darkness I breach the still lake

Toward the reflection of the moon

The night colored liquids arresting my lungs

Finally at peace in this watery tomb

Destroy this fragile body

To be gorged upon by worms

Not a splash just a ripple is left

In the wake of my merciless scorn

Beyond those cursed stars above

Lies the answer that I seek

On the backs of bullets rides my name

Longing to kiss my cheek

Resentfully decline

Retire this hated life

Without guilt I break these veins

Carved with salvation’s knife

Turn not away

Avert not your face

This is how it was meant to be

In silence found hanging there 'bove a pool of waste

The beauteous workings of mortality

No one can truly touch another

Parallel never to cross

Pointless fumbling, sad mistake

Only capable of pain

Beyond those cursed stars above

Lies the answer that I seek

On the backs of bullets rides my name

Longing to kiss my cheek

Resentfully decline

Retire this hated life

Without guilt I break these veins

Carved with salvation’s knife

Beyond those cursed stars above

Lies the answer that I seek

On the backs of bullets rides my name

Longing to kiss my cheek

Resentfully decline

Retire this hated life

Without guilt I break these veins

Carved with salvation’s knife

Beyond those cursed stars above

Lies the answer that I seek

On the backs of bullets…

De stoel is geschopt

Een touw vastgebonden aan de spanten

Blauw gezicht en gebroken nek Ik zucht

Mijn zicht verlossen van de zieke spottende blik

Van die gehate zon die de lucht verbrandde

Zakte ineen als een vogelverschrikker zonder hoofd

Koud en slap tegen de muur

Bloed schildert een patroon van het ontwerp van rorschach

De winter ontdooien die dit hart belast

Shit bevlekt en beschamend

Een afrit in schande

Geen plons, maar slechts een rimpeling over

Ik beëindig dit leven tevergeefs

Tevergeefs

In het holst van de duisternis breek ik het stille meer

Naar de weerspiegeling van de maan

De nacht gekleurde vloeistoffen die mijn longen arresteren

Eindelijk rust in dit waterige graf

Vernietig dit kwetsbare lichaam

Om te worden overspoeld door wormen

Er is geen plons alleen een rimpeling over

In het kielzog van mijn genadeloze minachting

Voorbij die vervloekte sterren hierboven

Ligt het antwoord dat ik zoek

Op de achterkant van kogels rijdt mijn naam

Verlangend om mijn wang te kussen

Afkeurend weigeren

Met pensioen gaan met dit gehate leven

Zonder schuldgevoel breek ik deze aderen

Gesneden met het mes van de redding

Draai niet weg

wend je gezicht niet af

Dit is hoe het bedoeld was

In stilte gevonden hangend daar 'boven een plas afval'

De prachtige werking van het sterfelijk leven

Niemand kan een ander echt aanraken

Parallel om nooit te kruisen

Zinloos geklungel, trieste fout

Alleen in staat tot pijn

Voorbij die vervloekte sterren hierboven

Ligt het antwoord dat ik zoek

Op de achterkant van kogels rijdt mijn naam

Verlangend om mijn wang te kussen

Afkeurend weigeren

Met pensioen gaan met dit gehate leven

Zonder schuldgevoel breek ik deze aderen

Gesneden met het mes van de redding

Voorbij die vervloekte sterren hierboven

Ligt het antwoord dat ik zoek

Op de achterkant van kogels rijdt mijn naam

Verlangend om mijn wang te kussen

Afkeurend weigeren

Met pensioen gaan met dit gehate leven

Zonder schuldgevoel breek ik deze aderen

Gesneden met het mes van de redding

Voorbij die vervloekte sterren hierboven

Ligt het antwoord dat ik zoek

Op de achterkant van kogels...