That Which Erodes the Most Tender of Things - The Black Dahlia Murder

Won’t you rest your ruined head my weary child

This world was not for thee

I send you now the promised land

Not one breath did you heave stilly born

Unto this earth sleeping so soundly in my arms

A slug-like trail of ochre fluids where we’ve danced

The sun is setting now I hold a modest hand in vain

My lung emit a sigh

What fiend would take these tiny eyes and show them to the dark

Gods just a lie

Never born into this den of sin

That which erodes the most tender of things

After the eve have fallen

The lights are sinking low

Shadows would hide that life

In him could never grow

A hollow gaze peers from the cradle black

Imagining his shining eyes just sockets staring back

Witness the baptism skeletal the world would shun

Reject the purest form of love

A mother to her son

I proceed to nurse him

I could almost smile

I entertain the notion

That he did live this while

But he’s dead to this world

Carved out just like my heart

Soaked up and washed so lovingly

Cherished son unconditionally

In our secret world alone

Situation delecate crudely frowned upon

In our sacred love undone

Never born into this den of sin

That which erodes the most tender of things

After the eve has fallen

The lights are sinking low

Shadows would hide that life

In him could never grow

A hollow gaze peers from the cradle black

Imagining his shining eyes just sockets staring back

Witness the baptism skeletal the world would shun

Reject the purest form of love

A mother to her putrid rotting son

Wil je je geruïneerde hoofd niet laten rusten, mijn vermoeide kind?

Deze wereld was niet voor jou

Ik stuur je nu het beloofde land

Niet één ademteug heb je stil geboren

Op deze aarde slapend zo degelijk in mijn armen

Een slakachtig spoor van okervloeistoffen waar we hebben gedanst

De zon gaat onder nu ik tevergeefs een bescheiden hand vasthoud

Mijn long slaak een zucht

Welke duivel zou deze kleine ogen nemen en ze aan het donker laten zien?

Goden gewoon een leugen

Nooit geboren in dit hol van zonde

Dat wat de meest tedere dingen aantast

Nadat de vooravond is gevallen

De lichten zinken laag

Schaduwen zouden dat leven verbergen

In hem zou nooit kunnen groeien

Een holle blik tuurt uit de wieg zwart

Stel je voor dat zijn glanzende ogen gewoon kassen terug staren

Wees getuige van het doopskelet dat de wereld zou mijden

Verwerp de puurste vorm van liefde

Een moeder voor haar zoon

Ik ga hem verzorgen

Ik zou bijna kunnen glimlachen

Ik amuseer me met het idee

Dat hij deze tijd heeft geleefd

Maar hij is dood voor deze wereld

Uitgehouwen net als mijn hart

Zo liefdevol opgezogen en gewassen

Onvoorwaardelijk gekoesterde zoon

Alleen in onze geheime wereld

Situatie delecate grof afgekeurd

In onze heilige liefde ongedaan gemaakt

Nooit geboren in dit hol van zonde

Dat wat de meest tedere dingen aantast

Nadat de vooravond is gevallen

De lichten zinken laag

Schaduwen zouden dat leven verbergen

In hem zou nooit kunnen groeien

Een holle blik tuurt uit de wieg zwart

Stel je voor dat zijn glanzende ogen gewoon kassen terug staren

Wees getuige van het doopskelet dat de wereld zou mijden

Verwerp de puurste vorm van liefde

Een moeder voor haar rottende zoon