Phantom Limb Masturbation - The Black Dahlia Murder

It started as a child

When I first sought to flirt with fate

I’d lay next to the tracks with arms outstretched across the rails

Daydreaming, fantasizing of sparks and screeching brakes

The plumes of bright red, gushing, iridescent in the sun

Adopt a life of struggle

One down, three more to go

Desire: amputation

Leave me writhing in the limbless throes

It is deficiency I crave

I want so to be helpless, to inferiority a slave

A clump of breathing flesh

Free from extremity

Now replete with nothing left

Disassemble me, limb from limb

Oh, what a treat!

No more feeling incomplete nor encumbered by this lie

My prayer is for calamity

Merciful blades to sever me

Crippling, detruncating

Immobile by design

Majestic, ancient titan swims proudly in its tank

I wish to slake its hunger, flailing my legs as bait

«I finally feel complete!

I am now whole!»

Superfluous gesture, an unnecessary art

Sacrificial offering unto the gilded saw

Rid me of my shame— of what I’ve overachieved

My envy is the handicapped

Lord, I beg of you, I plead… I plead!

Wheelchairs, prosthetics, crutches—

All stimulus to me

My love, beyond mere fetish

Call it disabling

I’d waltz upon a landmine

Feed digits to machines

Phantom limb masturbation—

The only way!

Disassemble me, limb from limb

Oh, what a treat!

No more feeling incomplete nor encumbered by this lie

My prayer is for calamity

Merciful blades to sever me

Crippling, detruncating

Immobile by design

Disassemble me, piece by piece—

A loving feat

Body image, incomplete—

Corrected by a knife

My hope is for catastrophe

A gangrenous limbdectomy

Dismantling, dismembering

Cut down to perfect size

Het begon als een kind

Toen ik voor het eerst probeerde te flirten met het lot

Ik zou naast de sporen liggen met uitgestrekte armen over de rails

Dagdromen, fantaseren over vonken en piepende remmen

De pluimen van felrood, stromend, iriserend in de zon

Adopteer een leven van strijd

Eén op, nog drie te gaan

Verlangen: amputatie

Laat me kronkelen in de ledematenloze greep

Het is een tekort waar ik naar verlang

Ik wil zo hulpeloos zijn, een slaaf inferieur maken

Een klomp ademend vlees

Vrij van extremiteit

Nu vol met niets meer

Demonteer me, ledemaat van ledemaat!

Oh, wat een traktatie!

Geen gevoel meer onvolledig of gehinderd door deze leugen

Mijn gebed is voor rampspoed

Genadige messen om me te scheiden

Verlammend, afbrekend

Door ontwerp immobiel

Majestueuze, oude titaan zwemt trots in zijn tank

Ik wil zijn honger stillen, zwaaiend met mijn benen als lokaas

«Ik voel me eindelijk compleet!

Ik ben nu heel!»

Overbodig gebaar, een onnodige kunst

Offer aan de vergulde zaag

Bevrijd me van mijn schaamte - van wat ik te veel heb bereikt

Ik ben jaloers op de gehandicapten

Heer, ik smeek u, ik smeek ... ik smeek!

Rolstoelen, protheses, krukken—

Alle stimulans voor mij

Mijn liefde, meer dan alleen fetisj

Noem het uitschakelen

Ik zou op een landmijn walsen

Cijfers doorvoeren naar machines

Fantoomledemaat masturbatie—

De enige manier!

Demonteer me, ledemaat van ledemaat!

Oh, wat een traktatie!

Geen gevoel meer onvolledig of gehinderd door deze leugen

Mijn gebed is voor rampspoed

Genadige messen om me te scheiden

Verlammend, afbrekend

Door ontwerp immobiel

Haal me stuk voor stuk uit elkaar—

Een liefdevolle prestatie

Lichaamsbeeld, onvolledig—

Gecorrigeerd door een mes

Ik hoop op een catastrofe

Een gangreneuze limbdectomie

Ontmantelen, ontleden

Verkleinen tot de perfecte maat