Hymn for the Wretched - The Black Dahlia Murder

We are the blackness of the night

Cold wind that cuts your flesh

We are the enemy praying for your certain death

We are what was, will be forevermore

In the stillest hours we awaken, enshrouded in the dark

Children of the blackest seed

Reared on murder and deceit

We are the thorns of human woe

His will be done

To the humble maggots

To the putrid flies

Where death and hatred lurk

We shall survive

To the diseases

To the sharpest knives

When daybreak no more comes

We shall arise

We are the sickness, the stench of the deceased

Your father’s secret shame

Our violent wrath shall be unleashed

We feast on blood and the weakness of your kind

From the haunted depths we have arisen to slither as the snake

Children of the blackest seed

Reared on murder and deceit

We are the thorns of human woe

His will be done

To the humble maggots

To the putrid flies

Where death and hatred lurk

We shall survive

To the diseases

To the sharpest knives

When daybreak no more comes

We shall arise

Lurking legion of the obscene

Unheard forever in between

Unbound

The liars in wait

Our being you forsake

Whispers upon the winds, profane

Unheard, the wretched and the insane

Unbound, forgotten, ignored

The ugliness abhorred

The razor;

the bullet;

the length of rope

Our tools are numerous, our hatred overflows

The razor;

the bullet;

the length of rope

A lapse of sanity plummets to earth below

We are the blackness of the night

Cold wind that cuts your flesh

We are the enemy praying for your certain death

We are what was, will be forevermore

In the stillest hours we awaken, enshrouded in the dark

We are the sliver in your god’s feeble hand

During the silent hours, the shadows we command

We’re the undying insect, from the deepest cracks we came

For aeons we have lurked and for aeons we shall remain!

Wij zijn de duisternis van de nacht

Koude wind die je vlees snijdt

Wij zijn de vijand die bidt voor uw zekere dood

We zijn wat was, zal voor altijd zijn

In de stilste uren worden we wakker, gehuld in het donker

Kinderen van het zwartste zaad

Opgegroeid met moord en bedrog

Wij zijn de doornen van menselijk leed

Zijn wil geschiede

Aan de nederige maden

Naar de rottende vliegen

Waar dood en haat op de loer liggen

We zullen overleven

Naar de ziekten

Naar de scherpste messen

Als de dag niet meer aanbreekt

We zullen opstaan

Wij zijn de ziekte, de stank van de overledene

De geheime schande van je vader

Onze gewelddadige toorn zal worden ontketend

We smullen van bloed en de zwakte van jouw soort

Uit de spookachtige diepten zijn we opgestaan ​​om te glibberen als de slang

Kinderen van het zwartste zaad

Opgegroeid met moord en bedrog

Wij zijn de doornen van menselijk leed

Zijn wil geschiede

Aan de nederige maden

Naar de rottende vliegen

Waar dood en haat op de loer liggen

We zullen overleven

Naar de ziekten

Naar de scherpste messen

Als de dag niet meer aanbreekt

We zullen opstaan

Op de loer legioen van de obscene

Ongehoord voor altijd tussendoor

Ongebonden

De leugenaars op de loer

Ons wezen dat jij verzaakt

Fluistert op de wind, profaan

Ongehoord, de ellendige en de krankzinnige

Niet gebonden, vergeten, genegeerd

De lelijkheid verafschuwd

Het scheermes;

de kogel;

de lengte van het touw

Onze tools zijn talrijk, onze haat stroomt over

Het scheermes;

de kogel;

de lengte van het touw

Een tijdsverloop van gezond verstand keldert naar de aarde beneden

Wij zijn de duisternis van de nacht

Koude wind die je vlees snijdt

Wij zijn de vijand die bidt voor uw zekere dood

We zijn wat was, zal voor altijd zijn

In de stilste uren worden we wakker, gehuld in het donker

Wij zijn de splinter in de zwakke hand van je god

Tijdens de stille uren, de schaduwen die we bevelen

Wij zijn het onsterfelijke insect, uit de diepste scheuren kwamen we

Eeuwenlang hebben we op de loer gelegen en eeuwenlang zullen we blijven!