Closed Casket Requiem - The Black Dahlia Murder

Dear diary, tonight will be our last

My hands are itching for razors

My angel, this knife shall carve thee wings

Consumed by sickness, I ache to see your blood

The hour approaches when I shall lay a nest inside of you

Sliced open I lay waste to my desires

Sweet entrails are scooped onto the tile

And in my dreams I hold your head beneath the waves

After you’ve died, I kiss the nape of your porcelain neck

You enter me in death’s perpetual embrace

Skin tightens in the throes of lust

And in my dreams I cut your mouth from ear to ear

Dissecting your angelic body in the quiet of your room

How splendidly I carve into your tender heart

Shuddering between the sheets

For weeks I’ve watched you, perched above your sleeping form

As I caress your perfection

My angel, I’ll tear your insides out

My mind is flooding, the marrow of your bones

I cannot subside 'til I have suckled every inch of you

Your features now glazed in your own blood

My fingers find home amongst your guts

And in my dreams I hold your head beneath the waves

After you’ve died, I kiss the nape of your porcelain neck

You enter me in death’s perpetual embrace

Skin tightens in the throes of lust

And in my dreams I cut your mouth from ear to ear

Dissecting your angelic body in the quiet of your room

How splendidly I carve into your tender heart

Shuddering between the sheets

Whisper your name as you awaken your throat gasps, your skin recoils

We shall be intertwined, entangled in our love

Murder beckons as time stops with your voice

«I'll love you forever» and forever it shall be

The knives begin singing, they’re weeping for your flesh

The pinnacle of obsession is clawing at the fibers of my mind

The rampant state of elation is heightened by the paleness of your cries

With a promise of absolution, my thoughts are tangled in my creations

With a promise of unequaled pleasure, reason is twisting

The knives are crooning for this perfect end

For weeks I’ve watched you, perched above your sleeping form

As I caress your perfection

My angel, I’ll tear your insides out

My mind is flooding, the marrow of your bones

I cannot subside 'til I have suckled every inch of you

I feel the fibers stretch and tear

Unbridled climax is achieved

I’ve waited so long for this moment

The euphoric act of suicide — suicide!

Beste dagboek, vanavond is onze laatste

Mijn handen jeuken om scheermesjes

Mijn engel, dit mes zal je vleugels snijden!

Verteerd door ziekte, doe ik pijn om je bloed te zien

Het uur nadert dat ik een nest in je zal leggen

Opengesneden Ik verspil aan mijn wensen

Zoete ingewanden worden op de tegel geschept

En in mijn dromen houd ik je hoofd onder de golven

Nadat je bent overleden, kus ik de nek van je porseleinen nek

Je gaat me binnen in de eeuwige omhelzing van de dood

De huid wordt strakker in de greep van lust

En in mijn dromen sneed ik je mond van oor tot oor

Je engelenlichaam ontleden in de stilte van je kamer

Hoe prachtig ik in je tedere hart kerf

Huiveren tussen de lakens

Wekenlang heb ik naar je gekeken, hoog boven je slaapvorm

Terwijl ik je perfectie streel

Mijn engel, ik scheur je binnenste eruit

Mijn geest stroomt over, het merg van je botten

Ik kan niet bedaren totdat ik elke centimeter van je heb gezogen

Je gelaatstrekken zijn nu geglazuurd in je eigen bloed

Mijn vingers vinden thuis tussen je lef

En in mijn dromen houd ik je hoofd onder de golven

Nadat je bent overleden, kus ik de nek van je porseleinen nek

Je gaat me binnen in de eeuwige omhelzing van de dood

De huid wordt strakker in de greep van lust

En in mijn dromen sneed ik je mond van oor tot oor

Je engelenlichaam ontleden in de stilte van je kamer

Hoe prachtig ik in je tedere hart kerf

Huiveren tussen de lakens

Fluister je naam terwijl je wakker wordt, je keel hapt naar adem, je huid deinst terug

We zullen met elkaar verweven zijn, verstrikt zijn in onze liefde

Moord lonkt als de tijd stopt met je stem

«Ik zal voor altijd van je houden» en dat zal voor altijd zijn

De messen beginnen te zingen, ze huilen om je vlees

Het toppunt van obsessie is klauwen in de vezels van mijn geest

De ongebreidelde staat van opgetogenheid wordt versterkt door de bleekheid van je gehuil

Met een belofte van absolutie, zijn mijn gedachten verstrikt in mijn creaties

Met een belofte van ongeëvenaard plezier draait de rede om!

De messen zingen voor dit perfecte einde

Wekenlang heb ik naar je gekeken, hoog boven je slaapvorm

Terwijl ik je perfectie streel

Mijn engel, ik scheur je binnenste eruit

Mijn geest stroomt over, het merg van je botten

Ik kan niet bedaren totdat ik elke centimeter van je heb gezogen

Ik voel de vezels uitrekken en scheuren

Ongebreidelde climax wordt bereikt

Ik heb zo lang op dit moment gewacht

De euforische daad van zelfmoord - zelfmoord!