Apex - The Black Dahlia Murder

bury them all beneath heaping shovel fulls of lime

in shallow graves the shreds of flesh dissolve with time

the stench of burning human flesh, a makeshift cremation

a shriveling fragment of death’s grand design

i insist -- the pleasure’s all mine

with orgasmic bliss the human body is consumed

the loins are charred, the slabs of mean cut off and ground

with zeal i dine upon the skin, enthralled with elation

souls of my victims within me, entombed

palette wet with atrocity

i relish the last look in your eyes

clutching your intestines, your scream echoes through me perfection;

a murder divine

i hold the secrets of the dead within my grasp

as i poke and prod, your precious world is painted black I the controled of your fate, a twisted creation

until i’ve met my fancy i’ll hammer and hack

palette wet with atrocity

i relish the last look in your eyes

as i’m blissfully showered in blood

i shake with violent rapture as i gaze at my delicious feast

i cannot stop my salivation

my addiction to murder has peaked

kneel only to my sick fixations

a complete symphony of your screams

oh the cruelty of death!

i wield infinite

lured by the cries of your damnation

i collect ornaments of the dead

skin tingling with anticipation

i sever the last victim’s head to be put on display

this mortal coil has born unto me death’s secrets

this forensic inquisition, orgasmic

another trophy of my bloodied psychosis

another body to mangle;

to ravage and explore

palette wet with atrocity

i relish the last look in your eyes

clutching your intestines, your scream echoes through me perfection;

a murder divine.

begraaf ze allemaal onder ophopende schoppen vol kalk

in ondiepe graven lossen de flarden vlees met de tijd op

de stank van brandend mensenvlees, een geïmproviseerde crematie

een verschrompelend fragment van het grootse ontwerp van de dood

ik sta erop -- het genoegen is geheel aan mij

met orgastische gelukzaligheid wordt het menselijk lichaam geconsumeerd

de lendenen zijn verkoold, de plakken van het gemiddelde afgesneden en gemalen

met ijver eet ik op de huid, geboeid door opgetogenheid

zielen van mijn slachtoffers in mij, begraven

palet nat van wreedheid

ik geniet van de laatste blik in je ogen

je ingewanden vasthouden, je schreeuw echoot door me heen, perfectie;

een moordgod

ik heb de geheimen van de doden binnen mijn bereik

terwijl ik por en prik, is je kostbare wereld zwart geverfd Ik heb de controle over je lot, een verwrongen creatie

totdat ik mijn fantasie heb ontmoet, zal ik hameren en hacken

palet nat van wreedheid

ik geniet van de laatste blik in je ogen

terwijl ik zalig onder het bloed word gedoucht

ik schud met gewelddadige vervoering terwijl ik naar mijn heerlijke feest kijk

ik kan mijn speekselvloed niet stoppen

mijn verslaving aan moord heeft een hoogtepunt bereikt

kniel alleen voor mijn zieke fixaties

een complete symfonie van je geschreeuw

oh de wreedheid van de dood!

ik hanteer oneindig

gelokt door de kreten van je verdoemenis

ik verzamel ornamenten van de doden

huid tintelt van verwachting

ik hak het hoofd van het laatste slachtoffer af om te worden tentoongesteld

deze sterfelijke spiraal heeft mij de geheimen van de dood geboren

deze forensische inquisitie, orgastisch

nog een trofee van mijn verdomde psychose

een ander lichaam om te verminken;

te verwoesten en te verkennen

palet nat van wreedheid

ik geniet van de laatste blik in je ogen

je ingewanden vasthouden, je schreeuw echoot door me heen, perfectie;

een goddelijke moord.