Why I'm Not Where You Are - The American Scene

It’s been so long since you and I could be alone

And I’ve been torn between home and where my heart is Our slow dissolving distance

And the chords I mix my voice with

You said «kid you seem down enough for the both of us,

And you knew better than to start that game»

So I spent that night with my tongue tied, wrapped up in a strangers name.

And everything changed but I still swore we’d stay the same

Growing up made us ghosts trapped inside the stories we wrote

But we were still kids when this got away from me There’s nothing keeping me anymore

And I’ve been thinking we’re better off but I’m never sure

I took my heart across state lines

I fell apart hoping I might find

Something left behind from the last time someone tore out my insides

Resolute but weak at the knees

Weathered and withered into a different me From wanting nothing more than to be anything you need

And all I needed was one good reason to say I had to go In this city it’s easy to forget your way back home

So this is home away from home

On your couch and on my own

Just sleeping it off, feeling this all

Over and over

I think we both know where this ends

Still I keep writing your name in every city I see

Just to feel that you’re a part of everything you swore that I could be

Het is zo lang geleden dat jij en ik alleen konden zijn

En ik ben verscheurd tussen thuis en waar mijn hart is Onze langzame oplossende afstand

En de akkoorden waarmee ik mijn stem mix

Je zei: "jongen, je lijkt neerslachtig genoeg voor ons allebei,

En je wist wel beter dan dat spel te beginnen»

Dus bracht ik die nacht door met mijn tong vastgebonden, gewikkeld in een vreemde naam.

En alles veranderde, maar ik heb toch gezworen dat we hetzelfde zouden blijven

Toen we opgroeiden, werden we geesten die gevangen zaten in de verhalen die we schreven

Maar we waren nog kinderen toen dit van me afging. Er is niets dat me meer tegenhoudt

En ik heb gedacht dat we beter af zijn, maar ik weet het nooit zeker

Ik nam mijn hart over staatsgrenzen heen

Ik viel uit elkaar in de hoop dat ik zou vinden

Er is iets achtergelaten van de laatste keer dat iemand mijn binnenkant eruit scheurde

Vastberaden maar zwak op de knieën

Verweerd en verdord in een andere ik Van niets anders willen dan alles te zijn wat je nodig hebt

En alles wat ik nodig had was een goede reden om te zeggen dat ik moest gaan In deze stad is het gemakkelijk om de weg terug naar huis te vergeten

Dit is dus een thuis weg van huis

Op je bank en in mijn eentje

Gewoon uitslapen, dit allemaal voelen

Opnieuw en opnieuw

Ik denk dat we allebei weten waar dit eindigt

Toch blijf ik je naam schrijven in elke stad die ik zie

Gewoon om te voelen dat je een deel bent van alles wat je zwoer dat ik zou kunnen zijn