Muslin - Matthew Vincent, The American Scene

It’s so cold at 3 AM.

Just to ask if your hand’s been where mine’s been and then-

Time will nod, it’s this place you’ve forgot.

You could end.

And then it’s every little thing that you could never quite say.

It’s a bed, it’s a friend, it’s an early grave.

It’s the overwhelming thoughts on leaving to come back to this again.

Again.

You.

You wouldn’t weigh me down.

You.

You never touched the ground.

It’s a fall into something far away from here.

Heart not quite close enough to commandeer.

And I. I was dying to disappear.

And then it’s every little thing that used to fill up my day,

between «I'm fading», «I'm sorry», and «I'm doing ok!»

And then everything seems lighter than it has in a couple dozen years.

Of me dying here.

You.

You wouldn’t weigh me down.

You.

You never touched the ground.

Settle into me, i’ll be patiently waiting.

For easier sleep, and your breath next to me.

I’ve been living listless for so long.

You.

You wouldn’t weigh me down.

You.

You never touched the ground.

Het is zo koud om 3 uur 's nachts.

Gewoon om te vragen of je hand is geweest waar de mijne is geweest en dan-

De tijd zal knikken, het is deze plek die je bent vergeten.

Je zou kunnen eindigen.

En dan is het elk klein ding dat je nooit helemaal zou kunnen zeggen.

Het is een bed, het is een vriend, het is een vroeg graf.

Het zijn de overweldigende gedachten om hier weer op terug te komen.

Nog een keer.

Jij.

Je zou me niet belasten.

Jij.

Je hebt nooit de grond geraakt.

Het is een val in iets ver hier vandaan.

Hart niet dicht genoeg bij de commandant.

En ik. Ik stond op het punt te verdwijnen.

En dan is het elk klein ding dat mijn dag vulde,

tussen «Ik ben aan het vervagen», «Het spijt me» en «Het gaat goed met me!»

En dan lijkt alles lichter dan het in een paar dozijn jaar is geweest.

Dat ik hier doodga.

Jij.

Je zou me niet belasten.

Jij.

Je hebt nooit de grond geraakt.

Neem plaats in mij, ik zal geduldig wachten.

Voor gemakkelijker slapen en je adem naast me.

Ik leef al zo lang lusteloos.

Jij.

Je zou me niet belasten.

Jij.

Je hebt nooit de grond geraakt.