Рай и Адъ - T9

Райские сады, деревья, плоды,

Водопадами падают пряди воды…

Смотри, здесь так сладко поют птицы,

И в лицах льются ручьи радости!

Райские сады, деревья, плоды,

Водопадами падают пряди воды…

Смотри, здесь так сладко поют птицы,

И в лицах льются ручьи радости!

Сначала, все это чем-то походило на сон —

Стон где-то между стен, нет окон, нет имен.

Потом мир стал как будто соткан —

Локоном к локону лакомо вились волокна,

Плотно, превращаясь в полотно,

Инкрустируя алмазами небо, золотя дно!

Наверное, немного трудно поверить глазам,

Когда сам прикасаешься к небесам.

Там всех дам разбивают по парам —

С мужьями и даром, с горем пополам.

Гам унимался там только под вечер,

Беспечно, сменяясь резкой сечью речи!

О том, что ничто не вечно, никто не вечен,

И каждый будет лично жизни вечером встречен.

А мои грезы грузом слезно писали прозу,

Кидая раз за разом фразы, как рези в глаза.

Райские сады, деревья, плоды,

Водопадами падают пряди воды…

Смотри, здесь так сладко поют птицы,

И в лицах льются ручьи радости!

Огонь, крики!

Тела горят в огне,

Души стирают о камни назло любой судьбе!

Оковы, страх!

Окутывают сознание…

Здесь смеются над теми, кто ищет сострадания!

Там люди без лиц, все имена забыты,

Грани остывших времен в единый ком слиты.

Под куполом вечной ночи земля рыдает огнем,

Там океан из крови, и тонут души в нем!

Слуги Содома ждут, людям смеясь в лицо,

А те все вьются в клетках, проклиная сильное зло,

Воздух пропитан гарью, повсюду черные птицы —

Они клюют глаза, и пытка вечность длится…

Там огненные девы возводят славу грехам,

И придается смысл всем земным бедам,

Танцуют на костях, черти готовят котлы,

И на колах висят людей убитые судьбы!

На виселицах плачут израненные тела,

Порок здесь правит всем, и остывают силы добра,

Здесь горы тел и голов, и можно боль слушать…

И каждый вечер Люцифер поедает души!

Огонь, крики!

Тела горят в огне,

Души стирают о камни назло любой судьбе!

Оковы, страх!

Окутывают сознание…

Здесь смеются над теми, кто ищет сострадания!

Огонь, крики!

Тела горят в огне

Здесь души стирают о камни назло любой судьбе!

Оковы, страх!

Окутывают сознание…

Здесь смеются над теми, кто ищет сострадания!

Paradijstuinen, bomen, fruit,

Watervallen vallen slierten water...

Kijk, hier zingen de vogels zo lieflijk,

En stromen van vreugde stromen in de gezichten!

Paradijstuinen, bomen, fruit,

Watervallen vallen slierten water...

Kijk, hier zingen de vogels zo lieflijk,

En stromen van vreugde stromen in de gezichten!

In het begin voelde het allemaal als een droom -

Een kreun ergens tussen de muren, geen ramen, geen namen.

Toen werd de wereld als geweven -

De vezels waren sierlijk gekruld om te krullen,

Strak, veranderend in een canvas,

De hemel bekleden met diamanten, de bodem vergulden!

Het is waarschijnlijk een beetje moeilijk om je ogen te geloven

Als je zelf de hemel aanraakt.

Daar zijn alle dames verdeeld in paren -

Met echtgenoten en een geschenk, met verdriet in de helft.

Pas 's avonds kalmeerde het rumoer,

Achteloos, plaats makend voor een scherpe snit van meningsuiting!

Over het feit dat niets eeuwig is, niemand eeuwig,

En 's avonds wordt iedereen persoonlijk ontmoet.

En mijn dromen schreven jammerlijk proza,

Keer op keer met zinnen gooien, zoals in de ogen snijden.

Paradijstuinen, bomen, fruit,

Watervallen vallen slierten water...

Kijk, hier zingen de vogels zo lieflijk,

En stromen van vreugde stromen in de gezichten!

Vuur, schreeuw!

Lichamen staan ​​in brand

Zielen worden uitgewist op stenen, ongeacht het lot!

Ketenen, angst!

Omhul de geest...

Hier lachen ze om degenen die mededogen zoeken!

Er zijn mensen zonder gezichten, alle namen zijn vergeten,

De randen van de afgekoelde tijden worden samengevoegd tot één klont.

Onder de koepel van de eeuwige nacht huilt de aarde van vuur,

Er is een oceaan van bloed en zielen verdrinken erin!

De dienaren van Sodom wachten, lachen de mensen uit,

En ze kruipen allemaal in kooien en vervloeken het sterke kwaad,

De lucht is verzadigd met branden, zwarte vogels zijn overal -

Ze pikken hun ogen, en de marteling duurt een eeuwigheid...

Daar verheffen vurige meisjes eer aan de zonden,

En aan alle aardse beslommeringen wordt betekenis gegeven,

Ze dansen op de botten, de duivels maken ketels klaar,

En de dode levens van mensen staan ​​op het spel!

Gewonde lichamen huilen aan de galg,

Ondeugd regeert hier alles, en de krachten van het goede koelen af,

Er zijn bergen van lichamen en hoofden, en je kunt luisteren naar de pijn...

En elke avond eet Lucifer zielen!

Vuur, schreeuw!

Lichamen staan ​​in brand

Zielen worden uitgewist op stenen, ongeacht het lot!

Ketenen, angst!

Omhul de geest...

Hier lachen ze om degenen die mededogen zoeken!

Vuur, schreeuw!

Lichamen staan ​​in brand

Hier worden zielen uitgewist op stenen, ondanks enig lot!

Ketenen, angst!

Omhul de geest...

Hier lachen ze om degenen die mededogen zoeken!