До слёз и обратно - T9

Припев:

До слёз и обратно туда, где не наступит завтра;

И то, что было, сможем забыть мы вряд ли.

До слёз и обратно, неумолимо мимо нас бегут всё те же кадры,

А грусть играет блюз без нот и тактов.

Вот так, по себе затея, день сменяет день;

Незаметно запускаю в города тень.

Знакомых стен плен и старых тем тлен;

Мажет, как крем, осенняя лень.

Я снова нем, как мим —

Неуловим, словно миг, мгновение твоей любви.

На мне мой лучший грим, и в море спим;

Теперь, увы, мой взгляд тебе не найти.

Прости, но мы позволили остыть тому,

Что вновь летит по миру, ища в золе сердца, что бьют не мимо

Прощай, и знай, я навсегда оставлю и запру,

Где-то глубоко, внутри тебя, мои два крыла и твою мечту!

Припев:

До слёз и обратно туда, где не наступит завтра;

И то, что было, сможем забыть мы вряд ли.

До слёз и обратно, неумолимо мимо нас бегут всё те же кадры,

А грусть играет блюз без нот и тактов.

До слёз и обратно туда, где не наступит завтра;

И то, что было, сможем забыть мы вряд ли.

До слёз и обратно, неумолимо мимо нас бегут всё те же кадры,

А грусть играет блюз без нот и тактов.

Под ногами шорох листвы, осень щедра в этот раз на краски.

Я вспоминаю конец той главы, в который мы были мы.

Да, и много утекло воды.

Каждый ищет счастье в одиночку.

Постепенно стираются строчки в той пьесе — о любви.

Прости, но мы позволили остыть тому, что еле уловимо;

Когда сердца двоих стучат едино.

Прощай, и знай, нам не прожить уже тот момент;

И не спасти внутри меня мечту и твои два крыла.

Припев:

До слёз и обратно туда, где не наступит завтра;

И то, что было, сможем забыть мы вряд ли.

До слёз и обратно, неумолимо мимо нас бегут всё те же кадры,

А грусть играет блюз без нот и тактов.

До слёз и обратно туда, где не наступит завтра;

И то, что было, сможем забыть мы вряд ли.

До слёз и обратно, неумолимо мимо нас бегут всё те же кадры,

А грусть играет блюз без нот и тактов.

Refrein:

Tot tranen toe en terug naar waar morgen niet komt;

En wat er is gebeurd, kunnen we bijna niet vergeten.

Tot tranen en weer terug, dezelfde schoten schieten onverbiddelijk langs ons heen,

En verdriet speelt blues zonder noten en beats.

Dus op zich volgt het idee, de dag op de dag;

Onmerkbaar lanceer ik een schaduw in de steden.

Bekende muren van gevangenschap en oude thema's van verval;

Het smeert uit als een crème, herfstluiheid.

Ik ben weer dom, als een mime -

Ongrijpbaar, als een moment, een moment van je liefde.

Ik doe mijn beste make-up op en we slapen in de zee;

Nu, helaas, je kunt mijn uiterlijk niet vinden.

Het spijt me, maar we laten het afkoelen

Wat vliegt weer de wereld rond, op zoek naar harten in de as die niet voorbij slaan

Vaarwel, en weet dat ik zal vertrekken en voor altijd op slot zal gaan,

Ergens diep in jou, mijn twee vleugels en jouw droom!

Refrein:

Tot tranen toe en terug naar waar morgen niet komt;

En wat er is gebeurd, kunnen we bijna niet vergeten.

Tot tranen en weer terug, dezelfde schoten schieten onverbiddelijk langs ons heen,

En verdriet speelt blues zonder noten en beats.

Tot tranen toe en terug naar waar morgen niet komt;

En wat er is gebeurd, kunnen we bijna niet vergeten.

Tot tranen en weer terug, dezelfde schoten schieten onverbiddelijk langs ons heen,

En verdriet speelt blues zonder noten en beats.

Onder de voeten ritselt het blad, de herfst is dit keer genereus met kleuren.

Ik herinner me het einde van het hoofdstuk waarin we waren.

Ja, en er is veel water gestroomd.

Iedereen zoekt het geluk alleen.

De regels in dat stuk over liefde worden stilaan uitgewist.

Vergeef me, maar we lieten afkoelen wat nauwelijks waarneembaar is;

Wanneer de harten van twee als één kloppen.

Vaarwel, en weet dat we dat moment niet kunnen leven;

En red de droom in mij en je twee vleugels niet.

Refrein:

Tot tranen toe en terug naar waar morgen niet komt;

En wat er is gebeurd, kunnen we bijna niet vergeten.

Tot tranen en weer terug, dezelfde schoten schieten onverbiddelijk langs ons heen,

En verdriet speelt blues zonder noten en beats.

Tot tranen toe en terug naar waar morgen niet komt;

En wat er is gebeurd, kunnen we bijna niet vergeten.

Tot tranen en weer terug, dezelfde schoten schieten onverbiddelijk langs ons heen,

En verdriet speelt blues zonder noten en beats.