Кто-то развел мосты - T9

Одиннадцать вечера!

Ну да, по ходу пора!

Сдуру, до утра тонуть в объятьях города,

Пока молоды, пока мотор молотит молотом,

И раз от раза стразы в глазах сияют золотом!

Об одном… Все мысли только об одном —

Не досчитав до сорока, до срока выскочить из окон по стокам!

Гулять всем скопом, впятером ночным Питером,

Ни корми хлебом, лишь дай напиться северным небом,

Мне и нам хватит даже пополам!

В хлам

Оторваться в клубе, Любе признаться в любви…

Сколько времени?

Три?

Уже мосты развели,

Смотри!!!

Горя огни гранят грани

Спереди и сзади, забавы ради…

Погоди, слышишь, как ветер играет листвой?

Пряди Летнего сада вряд парят над Невой,

«…Город ночной, Питер я твой!»

Ночь открыла глаза, развела все мосты,

Развесив фонари улиц вдоль темной пустоты.

Руки цветных проспектов манили людей за витрины,

Нарядные одежды стояли, словно на выставке картины…

Образы счастья, любви сидели за столами,

Обсуждали темы дня с моими лучшими друзьями!

Музыка теплого вечера сквозила через стекла кафе,

Унося вдаль за дома мои заботы все!

Сонные окна домов искали во тьме хозяев своих,

Тихо грустили во мраке, будто все забыли о них.

Дорогие машины сторожили элитные клубы —

Они ждали людей, сбились со счета ночей…

Люди, оставив спальные, стремились в сердце города,

Подальше от вечных дождей, серых пустых дней.

Они все расцветали на земле ярких грез…

Под звуки музыки красок не будет больше слез!

Мы будем вместе, мой город,

Гулять и петь песни до утра!

Кто-то развел мосты,

И улыбки везде, где я и ты!

Посмотри и поверь —

Сбудутся все мечты!

Кто-то развел мосты, погасли люстры…

Сегодня пробуем Питера ночь на вкус мы!

Вкусно?

Да!

Вкуснее год от года…

Ведь все, что мы хотим — это ночная свобода!!!

Elf uur!

Nou ja, het is tijd om te gaan!

Dwaas, verdrink in de armen van de stad tot de ochtend,

Terwijl ze jong zijn, terwijl de motor hamert,

En keer op keer glanzen de strass steentjes in de ogen met goud!

Over één ding... Alle gedachten gaan maar over één ding -

Zonder tot veertig te tellen, spring voor de deadline uit de ramen van de riolering!

Loop allemaal in een menigte, vijf van ons 's nachts Peter,

Voed je niet met brood, laat me gewoon de noordelijke hemel drinken,

Het zal genoeg zijn voor mij en ons zelfs in de helft!

In de prullenbak

Breek weg in de club, liefde om je liefde te bekennen ...

Hoe laat is het?

Drie?

De bruggen zijn al afgebroken

Kijken!!!

Brandende vuren snijden randen

Voor en achter, voor de lol...

Wacht, hoor je de wind spelen met de bladeren?

Het is onwaarschijnlijk dat strengen van de Zomertuin boven de Neva zweven,

"... Stad bij nacht, Peter, ik ben van jou!"

De nacht opende zijn ogen, verspreidde alle bruggen,

Hangende straatlantaarns langs de donkere leegte.

De handen van gekleurde brochures wenkte mensen achter de ramen,

Elegante kleding stond als bij een tentoonstelling van een schilderij ...

Beelden van geluk, liefde zat aan de tafels,

We bespraken de onderwerpen van de dag met mijn beste vrienden!

De muziek van een warme avond scheen door het glas van het café,

Al mijn zorgen achter de huizen wegdragen!

Slaperige ramen van huizen zochten hun baasjes in de duisternis,

Rustig verdrietig in het donker, alsof iedereen ze vergeten was.

Dure auto's werden bewaakt door eliteclubs -

Ze wachtten op mensen, verloren de tel van de nachten...

Mensen, die hun slaapvertrekken verlieten, haastten zich naar het hart van de stad,

Weg van eeuwige regen, grijze lege dagen.

Ze bloeiden allemaal in het land van heldere dromen...

Er zullen geen tranen meer zijn voor de geluiden van muziek van kleuren!

We zullen samen zijn, mijn stad,

Loop en zing liedjes tot de ochtend!

Iemand opende de bruggen

En lacht overal waar jij en ik zijn!

Kijk en geloof

Alle dromen zullen uitkomen!

Iemand opende de bruggen, de kroonluchters gingen uit...

Vandaag proberen we Peter's nacht te proeven!

Smaakvol?

Ja!

Jaar na jaar lekkerder...

We willen tenslotte alleen 's nachts vrijheid!!!